Piros

Piros

Odmiana deserowa w krajowym rejestrze od 24 kwietnia 1997 roku. Otrzymana w niemieckim Instytucie Sadownictwa Dresden-Pillnitz w wyniku skrzyżowania w 1963 roku odmian Helios oraz Apollo i 22 lata później wprowadzona do sprzedaży. Drzewa rosną początkowo dość silnie, później dużo wolniej, tworząc rozłożyste niezbyt gęste korony, których nie trzeba dodatkowo formować, jeśli zostaną posadzone w odległości nie mniejszej niż 2 metry. Część ogrodników decyduje się na cięcia, jeśli nasadzenie zostało wykonane zbyt gęsto lub aby uniknąć łamania się gałęzi pod ciężarem owoców.

Piros kwitnie wcześnie, dając plony w pierwszej połowie sierpnia, zwykle w ilości umiarkowanej. Odmiana wymaga kilkukrotnego zbierania, owoce osiągają dojrzałość konsumpcyjną w kilka dni po zerwaniu.

Owoce są średnie lub średnioduże, kulisto-stożkowate, regularne. Szypułka średniej długości wystająca poza zagłębienie. Skórka gruba, sucha, zielonożółtego koloru z wyraźnym paskowanym czerwonym rumieńcem zajmującym dużą powierzchnię owocu. Starsze drzewa dają plony ze znikomym rumieniem lub całkiem zielone. Miąższ Pirusów jest kremowy, bardzo soczysty, aromatyczny i orzeźwiający. Owoce nie mają tendencji do opadania, ale przetrzymywane na drzewie tracą walory smakowe - miąższ staje się kruchy, rozsypujący się i mniej smaczny.

Wspaniałym smakiem pirosów należy cieszyć się w sezonie letnim, w przechowalniach wytrzymują do końca września, jeśli po zbiorze trafią do chłodni, okres przetrzymywania może zostać wydłużony do końca października.

Wykazują dużą odporność na mróz oraz choroby, w szczególności parcha, mączniaka oraz gorzką plamistość podskórną. Na choroby kory i drewna są dość wrażliwe, dlatego wszelkie ubytki należy czyścić i zabezpieczać. Odradza się sadzenie Pirosów na terenach narażonych na zarazę ogniową, w miejscach, gdzie występują ogniska choroby, oraz w sadach, w których kiedyś choroba się pojawiała. Kora tej odmiany jest niestety szczególnie lubiana przez zające, które potrafią zniszczyć duże połacie młodych upraw.

Uprawa: na terytorium Polski są odmianą prawnie chronioną.

Nazwa:	Piros
Pochodzenie:	Niemcy
Odmiana:	letnia
Drzewo:	początkowo rosnące dość silnie, później słabo, tworzy rozłożystą luźną koronę, dość plenne
Kwitnienie:	średnio-wczesne
Owocowanie:	początek-połowa sierpnia, regularne, wymaga kilkukrotnych zbiorów ze względu na nierównomierne dojrzewanie owoców
Wielkość owoców:	średnie, w przypadku przerzedzenia zawiązków owoce duże
Kształt owoców:	kulistostożkowaty, regularny
Skórka:	mocna, gruba, sucha, zielonożółta z intensywnym czerwonym paskowany, rumieńcem pokrywającym znaczną część owocu
Miąższ:	kremowy, średnioziarnisty, bardzo soczysty, odporny na uszkodzenia mechaniczne
Smak:	aromatyczny, orzeźwiający, kwaskowato-słodki
Dojrzałość konsumpcyjna:	kilka dni po zerwaniu
Przechowywanie:	w przechowalni do połowy września, w chłodni do października
Przeznaczenie:	desery, przetwory, soki
Odporność na mróz:	bardzo duża
Odporność na choroby:	duża na parcha, duża na mączniaka, średnia na choroby kory i drewna, bardzo mała na zarazę ogniową
Gleba:	średniożyzna, piaszczysta, gliniasta, o lekko kwaśnym odczynie, podłoże umiarkowanie wilgotne, Pirosy posadzone na lekkich glebach powinny być ściółkowane obornikiem lub ziemią kompostową
Stanowisko:	słoneczne