Rodzaje miodu

Od tego jaki mamy pożytek, czyli od rośliny miododajnej, zależą różne odmiany miodu. Oczywiście w zależności od szerokości geograficznej, spotkać można całkiem nowe smaki, nie występujące na naszym rodzinnym terenie.
Ja jednak skupię się na tym, co nam nasza Polska przyroda ofiarowała.

Wyróżniamy dwa rodzaje miodów. Te jasne, czasem ciemnożółte do brązowego to miody nektarowe (kwiatowe).

Mają wyraźny aromat, a ich nazwa pochodzi od rośliny, z jakiej zostały wyprodukowane.

Oto rodzaje miodów nektarowych:

miód wielokwiatowy
kolor jasnożółty, po skrystalizowaniu jasnobrązowy. Ponieważ miód wielokwiatowy jest mieszanką wielu kwiatów, może posiadać różny smak, aromat, a także kolor. Zastosowanie lecznicze: przewlekłe stany zapalne gardła, przeziębienia i stany gorączkowe, choroby serca, regulacja ciśnienia mięśnia sercowego, alergie, katar sienny, miód ogólnoleczniczy.

miód mniszkowy-jasnobrązowy
po skrystalizowaniu żółty z białymi wykwitami. Posiada dużą zawartość glukozy, przez co krystalizuje się szybko, najpierw jego konsystencja jest mazista aż do stwardnienia. Uznawany jest za jeden z najsłodszych krajowych miodów o wyrazistym smaku. Niestety występuje rzadko, tak jak i jego wielkopołaciowy pożytek.
Zastosowanie lecznicze: w chorobach wątroby i dróg żółciowych, chorobach reumatycznych, niedokrwistości, schorzeniach żołądka, a także w stanach wyczerpania psychofizycznego. Stosowany zewnętrznie doskonale przyśpiesza gojenie drobnych ran.

miód malinowy
żółtawy, po skrystalizowaniu złocisty. Jest to miód łagodny, trochę kwaskowaty, z lekką nuta malinową.
Zastosowanie lecznicze: zawartość w tym miodzie kwasów tłuszczowych i betacytosteryny sprawia, że polecany jest w profilaktyce miażdżycy.

miód rzepakowy
słomkowy, po krystalizacji biały lub kremowy. Ma konsystencje drobnoziarnistą, mazistą, przypomina smalec. Jest bardzo słodki, ma dużą ilość glukozy i aminokwasów.
Zastosowanie lecznicze: w chorobach serca, stanach zapalnych górnych dróg oddechowych, schorzeniach wątroby.

miód wrzosowy
ciemnobrunatny, po skrystalizowaniu pomarańczowy lub ciemnobrunatny. Krystalizuje się szybko, przybierając gruboziarnistą konsystencję. Jego smak jest dość ostry, lekko gorzkawy.
Zastosowanie lecznicze: choroby przewodu moczowego, kamica nerkowa, schorzenia prostaty, zapalenia jelit, biegunki.

miód gryczany
ciemnoherbaciany do brunatnego, po skrystalizowaniu kolor brązowy, o konsystencji gruboziarnistej, na powierzchni pozostaje jednak cienka warstwa rzadkiego miodu. Ma dość silny zapach gryki i lekko piekący, ostry smak. Dzięki dużej zawartości kwasów, nadaje się szczególnie dobrze do wyrobu miodów pitnych, co czyni je bardziej pikantne i wpływa na właściwą prawidłową fermentację.
Zastosowanie lecznicze: nieżyt górnych dróg oddechowych, schorzenia układu krążenia na tle miażdżycowym i przy nadciśnieniu. Zawiera magnez, zalecany w stanach wyczerpania nerwowego. Pomocny w zapaleniu opłucnej i leczeniu jaskry.

miód akacjowy
bezbarwny, jasnosłomkowy, po skrystalizowaniu jasnosłomkowy, kremowy. Krystalizuje się dość długo, bardzo słodki, lubiany przez dzieci.

miód lipowy
żółty lub zielonkawożółty, po skrystalizowaniu żółtopomarańczowy lub brunatny. Ma konsystencję drobnoziarnistą, ostry smak z lekką goryczką, o wyraźnym zapachu lipy.
Zastosowanie lecznicze: działa antyseptycznie i uspokajająco, przeciwgorączkowo i przeciwkaszlowo. Stosowany w przeziębieniach, w stanach niepokoju, bezsenności.

miód koniczynowy
słomkowożółty, po skrystalizowaniu jasnożółty lub brunatny. Jest bardzo słodki, choć nieco mdły. Miód koniczyny czerwonej jest jaśniejszy i długo ulega krystalizacji, po czym staje się prawie biały, o dość wyraźnym, kwaskowatym smaku.

miód bławatkowy
złocisty, o zapachu bławatka i ostrym smaku.

miód faceliowy
jasnożółty, po skrystalizowaniu jasnokremowy, nawet biały. Smak lekko kwaskowy, delikatny i aromatyczny.
Zastosowanie lecznicze: przeziębienie i nieżyt żołądka.

Drugi rodzaj miodów to miody spadziowe.

Miód spadziowy jest najczęściej ciemny z odcieniem zielonkawym lub szarym. W stanie płynnym jest prawie czarny, po skrystalizowaniu lekko się rozjaśnia. Odmiany miodu spadziowego różnią się między sobą szybkością krystalizacji Miody spadziowe z drzew liściastych mają niezbyt przyjemny smak, natomiast z drzew iglastych łagodny, lekko żywiczny. W Polsce mamy głownie spadź z jodły i świerka, modrzewia oraz sosny. Rzadko spotyka się spadź liściastą (topola, klon, brzoza, dąb, osika, wierzba, leszczyna, głóg oraz inne rośliny zielne).
Miody spadziowe iglaste zawierają substancje lecznicze stosowane w schorzeniach dróg oddechowych, w chorobach przemiany materii, chorobach przewodu pokarmowego, chorobach serca, naczyń krwionośnych, miażdżycy oraz schorzeniach nerek, chorobach reumatycznych i schorzeniach skóry.

Mogę więc życzyć tylko smacznego. Zapraszam do eksperymentowania w kuchni z miodem, zwłaszcza okresie adwentu i Świąt.