Piernikowa tradycja

Parę słów o polskiej tradycji piernikowej pochodzących z książki „W staropolskiej kuchni i przy staropolskim stole”: „Otóż ciasto przyrządzone z dodatkiem miodu znała już kuchnia dawnych Słowian, ale dopiero „odkrycie” przypraw aromatycznych oraz środków spulchniających ciasto uczyniło z tego twardego ciasta miodowego, używanego również przez Słowian w celach obrzędowych- piernik. Największą sławą cieszyły się pierniki norymberskie i toruńskie wypiekane w przepięknie rzeźbionych formach. Popularne toruńskie katarzynki znane były w roku 1640. Staropolskie pierniki nie ustępowały jakością norymberskim. Przygotowanie ciasta piernikowego uchodziło słusznie za prawdziwą sztukę. Dojrzewało ono powoli i mogło być przechowywane w stanie surowym całymi miesiącami. Miarą popularności pierników w Polsce jest fakt iż faska z ciastem piernikowym stanowiła nierzadko część posagu polskich panien szlacheckich i mieszczańskich. Bardzo korzenne i mało słodkie pierniki przegryzano do wódki, słodkie i z bakaliami podawano na wenty. Dawne polskie przysłowie zapewnia iż najlepszymi rzeczami w Polsce były ongiś „gdańska gorzałka, toruński piernik, krakowska panna i warszawski trzewik”