Ciasto na pizzę najlepsze na świecie

Stopień trudności
Bardzo łatwy

Składniki:

Wypróbowałam już wiele przepisów na pizzowe ciasto, i wszystkie były ok, ale właśnie - tylko ok. Ciasto z przepisu pana Tadeusza Olszańskiego po prostu samo uformowało mi się w cienki, okrągły placek, żadnego ciągnięcia się, żadnego klejenia do rąk, czysta przyjemność pieczenia pizzy.

Proporcje na dwie pizze o średnicy ok. 30 cm.

250 g mąki tortowej,
15 g drożdży,
125 ml wody zakropionej mlekiem (dałam 85 ml wody i 40 ml mleka),
1/2 łyżeczki soli,
1 łyżka oliwy.

Opis:

Mąkę przesiałam do ogrzanej miski, drożdże rozpuściłam w ciepłej mieszance wody i mleka, wlałam do mąki. Dodałam sól i oliwę, zamieszałam łyżką a potem zagniotłam całość ręką. Ciasto powinno być miękkie i elastyczne, nie wymaga długiego zagniatania. Posmarowałam je oliwą, przykryłam ściereczką i odstawiłam w ciepłe miejsce do wyrośnięcia. Ma podwoić swoją objętość, zajęło to ok. 40 minut. Potem wystarczy podzielić ciasto na poł i uformować rękami na natłuszczonej oliwą blasze dwa placki.

Posmarowałam je sosem wg przepisu z tego samego źrodła:
kilka łyżeczek koncentratu pomidorowego,
ze dwie - trzy łyżeczki keczupu,
zmiażdżony ząbek czosnku,
szczypta soli, szczypta cukru,
szczypta pieprzu,
trochę suszonych ziół prowansalskich (autor przepisu wspomina o majeranku, bazylii, cząbrze, estragonie i rozmarynie, własnoręcznie utartych w moździerzu).

A na wierzch poszły:
pieczarki pokrojone w plasterki i odparowane w małych porcjach na mocno rozgrzanej, suchej patelni (bez tłuszczu, to ważne!!!),
podsmażona na oliwie cebula,
pokrojone w plasterki salami.

Piekłam to wszystko ok. 15 minut w temp. 250 stopni C, tuż przed końcem pieczenia posypałam startym żółtym serem (myślę że mozzarella byłaby jeszcze lepsza).

Naprawdę znakomita pizza, nie ustępująca niczym wytworom naszych rodzimych pizzerii.

Źródło: Tadeusza Olszańskiego "Wędrówki po kuchniach świata"