Drożdżówki Wstydliwej Polonistki z jabłkami i pomarańczą

1. Do miski wlać lekko ciepłe mleko - uważając, by nie było gorące. Następnie pokruszyć drożdże i wsypać cukier. Przemieszać i pozostawić na jakieś 5-10 minut, żeby drożdże się obudziły i zaczęły czynić swoją powinność. 

2. Do zaczynu drożdżowego dodajemy 2 żółtka - i niech ręka boska broni utylizować białka! Należy je bowiem umieścić w odrębnym naczyniu i pozostawić do smarowania. Następnie dodajemy sól, olej i mąkę (jeśli ciasto będzie się nadto kleiło, to można dosypać nadprogramową ilość mąki), by przystąpić do najbardziej katorżniczej części pieczenia: ciasto trzeba wyrabiać rękami jak najdłużej, tzn. przez tyle czasu, przez ile możemy, nie mdlejąc z wysiłku. Optymalnie powinno się je miętolić kwadrans, ale paniom o wątłej posturze ciała może to sprawić trudność. 

3. Po wyrobieniu ciasta przykrywamy je ściereczką i pozostawiamy na jakieś pół godziny w ciepłym miejscu: koło kaloryfera lub piekarnika (najlepiej włączonych, bo niewłączone mogą nie dawać wymaganej ilości ciepła).

4. W tym czasie można zrobić farsz owocowy: jabłka należy obrać ze skórki, wydrążyć i pokroić w drobną kostkę. Pomarańczę wypucować, skórkę zetrzeć na tarce, natomiast środek obrać z białych osłonek i podzielić na jak najmniejsze kawałeczki. Całość wrzucić na patelnię i smażyć jakieś 10-15 minut z cukrem, aż się zrobi lekko maźglate.

5. Na blaszce wysmarowanej margaryną formować maleńkie drożdżóweczki, wielkości najwyżej pół dłoni (uwaga! Podczas lepienia najlepiej moczyć ręce w zimnej wodzie, to ciasto nie będzie przywierać). W cieście zrobić porządną dziurę, włożyć jak najwięcej farszu i artystycznie zakleić, wykorzystując zmysł techniczno-estetyczny. Następnie posmarować białkiem i wstawić do piekarnika nagrzanego do 200 st. Piec przez 25-30 minut, aż drożdżówki zrobią się romantycznie rumiane. Warto do nich zaglądać, bo pozostawione same sobie lubią się palić nie do tego, co powinny.

6. Na koniec posmarować lukrem, stworzonym z cukru pudru i wyciśniętego soku z cytryny, znaleźć jakieś miłe towarzystwo, kawę, parę tematów do rozmowy - i cieszyć się życiem.