Miodownik mojej babci:)

Mąkę i sodę przesiewamy na stolnicę i siekamy z margaryną.

Dodajemy pozostałe składniki i szybko zagniatamy ciasto, owijamy w ściereczkę lub folię spożywczą i odstawiamy na 2-3 godz by porządnie się schłodziło.

Po tym czasie ciasto wyjmujemy z lodówki i dzielimy na trzy części.

Każdą z części (ciasto jest raczej kleiste więc dość obficie podsypujemy mąką) i wałkujemy na kształt blachy, po czym je na niej układamy. i tu sztuczka mojej babci -ciasto jest delikatne więc nawija je na wałek i na blaszce powoli rozwija.

Pieczemy w nagrzanym na 190 stopni piekarniu około 10 minut, na złoto-brązowy delikatny kolor.

I tak z każdą częścią ciasta.

Następnie przygotowujemy dowolny biały krem na bazie masła lub margaryny np. budyniowy lub z ugotowanej na gęsto kaszki manny.

Ja stosuję je zamiennie i oba pasują znakomicie.

Tak więc budyń gotujemy wg. przepisu na opakowaniu (ale z mniejszej ilości mleka) i studzimy.

Masło ucieramy mikserem stopniowo dodając budyń ąz powstanie puszysty krem.

Placki przekładamy kremem delikatnie dociskając każdy kolejny placek.

 Wierzch smarujemy resztą kremu, dowolnie dekorujemy i odstawiamy na jeden dzień, lub przynajmniej na noc.

Ciasto jest niebywale pyszne i estetyczne. Placki wchłaniają nadmiar wilgoci z kremu i stają się przyjemnie miękkie i delikatne, nic się nie rozlatuje, a całość wygląda bardzo efektownie, ponieważ warstwy kremu i ciasta są równiutkie - ostatnio nawet pytano mnie czy ciacho jest z cukierni -ze względu na tę symetrię właśnie;-)

Ulubione mojego męża.