Żur na Wiliję - prawdziwy

Pięć dni przed Wiliją.

• Na pięć dni przed Wiliją (ześrutować) zmielić owies bardzo grubo, tak aby w dłoniach były wyczuwalne grube ziarna i łuski owsa.
• Garnek kamienny oczyścić, pozostawić w kuchni na jeden dzień, aby nie był zimny.
• Zagrzać wodę.
• Do garnka wsypać ześrutowany owies i zalać wodą. Wymieszać.
• Owinąć garnek kamienny lanianą ściereczką. 
• Pozstawić w kuchni na 5 dni.

Dzień przed Wiliją.

• Wieczorem - dużą garść suszonych grzybów włożyć do garnuszka, zalać zimną wodą tak, aby tylko grzyby były całe zamoczone.

W dzień Wiliji.

• Ugotować grzyby w tej wodzie, w której się moczyły całą noc.
• Żur zamieszać. Przecedzić. Wlać do garnka. Postawić na kuchence.
• Mieszać drewnianą łyżką cały czas, bo żur lubi się przypalić. 
• Zagotować i od zagotowania gotować jeszcze ok 20min. Cały czas mieszając!
• Do prawie ugotowanego żuru wlać wywar z grzybami, można doprawić szczyptą soli. 
• Wyłączyć palnik.
• Śmietanę rozkłucić w garnuszku z odrobiną letniej wody i chochelką gorącego żuru. Wlać następnie do żuru. Dobrze zamieszać jak zawsze drewnianą łyżką. 
• Żur na WIliję gotowy. Prawdziwy ŻUR, z owsa, z grzybami... pachnący świętami.

Jest to przepis mojej babci, potem mamy... a teraz mój. Nigdy na Wigilię (u nas na Podbeskidziu mówi się Wiliję) nie jadłam innego i dopóki żyć mi będzie dane, moja rodzina innego nie zje. Skąd mam ześrutowany owies? Mam dobrego sąsiada gospodarza. A i bardzo często można w sklepach ze zdrową żywnością kupić już takie "cudeńka"... dla mnie coś zwyczajnego, bez czego nie byłoby Wiliji.
Taki żur pachnie w całym domu, w smaku kwaśny, aksamitny, czasem goryczkowy. Nigdy nie wychodzi w smaku taki sam. W jednym roku łagodny... w innym kwaśny i ostry.... toż to sama przyroda, pokazuje nam swoje oblicze.
I za to dziękuję... pielęgnując rodzinną tradycję.