Ręce już mi opadły do samej ziemi i chyba już tak pozostanąCo niektórzy z Was wiedzą o moich domowych klopotach... Muszę się wywściekać-bo nerwy mi puszczają.W moim domu jest paranoja-chciałam gotować obiady dla wszystkich,ale moja matka powiedziała,że ona od nas nic nie potrzebuje i nie bedzie na naszej łasce i bedzie sobie sama gotować.Efekt jest taki,że zawsze robi sobie wcześniej obiad i moja córa zawsze nawcina się u niej i naszego potem nie chce-a ja muszę wyrzucać.Żeby było śmieszniej-jeśli małej coś zaszkodzi-to jest to moja wina-bo pewnie dałam jej coś niedobrego,nieświeżego etc,ale niemożliwe jest żeby zaszkodziło coś co przygotowała babcia...To nie pierwszy raz ,lecz kolejny z bardzo długiej listy...Wrrrrrrrrrrrrr,mam ochotę powrzeszczeć i żeby nie to że tu nie używa się wulgaryzmów,to....nie mam siły
Dzięki Anginku,ale mała jest jeszcze za mała,zeby zrozumiała problem-ma 4 latka:))) A rozmowy z mamą-kończą się stwierdzeniem,że jestem głupia i najprawdopodobniej brzydzę się tego co od niej i nie pozwalam dzieciakowi Moja mama zwykle bazuje na wmawianiu okropnych i przykrych rzeczy,poza tym uważa sie za osobę bardzo religijną która wie co myślą inni i z góry ocenia ich i motywy ich postępowania...
Kochanie,zamknij na chwilkę oczy i policz do 10.Potem spokojnie pomyśl co może być gorszego od tej sytuacji jak teraz!!Zobaczysz ,że może być jeszcze gorzej i po namyśle stwierdzisz,że trzeba to "olać" bo nie warto szarpać nerwy!!!Jak chce sobie gotować niech gotuje!!Może nawet i tobie coś podgotuje i będzie lżej.Moja mama nawet w wieku 81 lat nie dała się odsunąć od kuchni.!!!Miała swoje przepisy ,które zabrała do grobu.A szkoda!!!
Daj sobie spokój z nerwami. bo szkoda Twojego zdrowia. I tak teściowej nie nawrócisz. Niech gotuje dla wszystkich - Ty będziesz miała więcej wolnego.
Ja z powodu teściowej mieszkam ponad 500 km dalej. Awantury o pranie ubrań mojego męża już przeżyłam. I o przyjeżdżanie najpierw do żony w pierwszych miesiacach małżeństwa. (a powinien przecież do mamusi bo ma po drodze). Teraz się nie przejmuję. Jak zjeżdża teściowa jestem gościem we własnym domu - ona sprząta gotuje, pierze. Jak wyjadą zrobię po swojemu. To jedyny sposób na przetrwanie
Nie gniewaj się, ale wyjście jest tylko jedno: nie możecie mieszkać razem. Moja siostra miała podobną sytuację z teściową, a od kiedy mieszkają osobno, nawet się lubią, a siostra pozbyła się nerwicy.
Oczywiście ze się nie gniewam-dziękuję.Nie mamy niestety szans na osobne mieszkanie.Wiem że tak by było najlepiej-reszta mojego rodzeństwa mieszkająca osobno ma ten luksus,że nawet jak coś jest między nimi nie tak-to i tak mama o tym nie wie,no i nie ma szans żeby się wtrącać.Wiem-nie ma to jak ciasne ale własneJeszcze raz dzięki-pozdrawiam:)))
że u mnie powodem całej sytuacji był moj mąż a jej wiecznie mały syn.Kiedy po roku czasu wyprowadziliśmy się od niej na swoje to i tam nie omieszkała nie wsadzić "swego nosa".a finał jest taki, że syn wrócił do matki.Zostawił mnie z dwójką małych dzieci:rok i 2 lata.Mieszkam sama z maluchami, mąż sporadycznie dzwoni( od 2 miesięcy się nie widzieliśmy-myślę, że nie ma odwagi spojrzeć mi w twarz)Postanowiłam, że poczekam aż los się do mnie uśmiechnie i może kiedyś spotkam kogoś dla kogo własna rodzina będzie ważniejsza niż mama.dlatego jeszcze raz współczuję, ale mam nadzieję, że wszystko się ułoży.
Reniku bardzo mi Ciebie żal i Twoich maleństw. Mamusia nie potrafiła przeciąć pępowiny. Dziewczyny! to ja mam super teściową. Nawet jeżdżę z nią na wakacje.
Reniko kochana bardzo mi przykro ze tak ci się ułożyło.A twój mąż-szkoda gadać,jęsli wolał wrócic do mamusi...po prostu żałosny palant-przepraszam.... Napewno los się do Ciebie uśmiechnie,ja wierzę że spotkasz kogoś kto Cię naprawdę doceni i pokocha Ciebie i twoje maleństwa.Życzę Ci tego z całego serca
Współczuję. Mnie się udało wygrać batalię o męża. Ale do dzisiaj dla teściowej on ma góra 5 lat- jest nieporadny i trzeba go we wszystkim wyręczać.
Czasami próbuję się też wczuć w sytuację mojego męża - miedzy dwiema babami walczącymi o między sobą. I jak postępować zeby był wilk syty i owca cała? Na szczęście wyprowadzilismy się daleko. teraz jest tylko obowiązkowe meldowanie się przez telefon raz w tygodniu.
Wspominasz o rodzeństwie... A może któreś z nich mogłoby porozmawiać z Twoją mamą? Może coś zrozumie, kiedy usłyszy to od innej osoby, niż Ty. Jeśli to mamę urazi, to przecież i tak gorzej już być nie może, prawda? :-) Trzymaj się. Dasz radę! Pozdrawiam. Ps. Daj znać za jakiś czas jak się układa sytuacja.
Jesteście wszystkie kochane-dzięki za pomoc,to dla mnie dużo znaczy ,że mnie rozumiecie.Nasza rodzina jednak jest wychowana tak,że nie troszczy się wzajemnie o siebie-rodzeństwo nie chce się nawet wtrącać,bo matka i tak wie najlepiej(jak się pokłóci to mi wmawia że ja jej nienawidzę i czekam żeby umarła:(((,a ze śmierci taty,którego już nie ma z nami 5 lat-jej zdaniem się cieszyłam,no i kultowe teksty-bo zawsze je słysze,to że i tak mnie nikt nigdzie nie lubi i nie mogę nigdzie pojechać-bo cała rodzina nie chce mnie widzieć.To są niezmienne teksty przy każdej kłótni-ostatnio jeszcze doszło że nie dbam o dziecko,jestem złą matką i źle je wychowam)Do tego zauważyłam że u Nas w rodzinie ukrywa się uczucia,nie mówi się ,,kocham''czy ,,przepraszam''-tak jakby to było wstydliwe-to jest okropne.Dzięki Bogu -uodparniam się powoli na te zarzuty,bo kiedyś potrafiłam płakać tylko i zadręczać się-teraz jej na to nie pozwolę-żeby mnie psychicznie wykończyła-dość!!!To jej zdanie,NIE MOJE-i muszę o tym pamiętać!!!Kochane jesteście wszystkie i bbb. Wam dziękuję-naprawdę z Wami -lepiej:))))Buziaczki
Miałam całkiem podobna sytuację już o niej wspominałam na innym poście i też myślałam że nie ma mowy abym gdzie indziej zamieszkała, ale sama podjełam tą decyzję o wyprowadzeniu bo już nerwy mi wysiadały i teraz dopiero odżyłam nikt mi się nie miesza w moje sprawy.
bardzo wam dziewczyny wspołczuję , ja mieszkałam z moją teściową i teściem przez połtora roku i wspominam ten czas ze szczegolnym wzruszeniem, było fantastycznie: nie dośc ,że moglam przygotowywać posiłki dla nas wszystkich( nie zawsze oczywiście ale w tygodniu sporo razy), to jeszcze jak była kolej gotowania na mamę ,to ona przychodzila i pytała nas na co mamy ochotę, ponadto nigdy się do nas nie wtrącała i byli z tatąw stosunku do nas BARDZO dyskretni,jest jeszcze inna sprawa: nie brali od nas pieniędzy na jedzenie, czynsz i inne oplaty- uznali,że jesteśmy na "dorobku" i musismy sobie zaoszczędzic. Tak.... wspominam ten czas jako bardzo szczęśliwy dla mojego małżeństwa . I tak jest do dziś- rozumiemy sie bardzo dobrze i jesteśmy naprawdę PRAWDZIWĄ RODZINĄ i powiem wam coś jeszcze nie zamienilabym moich teściow na żadnych innych, pozdrawaim inka21
Forum
Najnowsze przepisy
Ostatnie artykuły
Najnowsze galerie
Najnowsze filmy
Ostatnio na forum
Ostatnie komentarze
Tagi
Ręce już mi opadły do samej ziemi i chyba już tak pozostaną
Co niektórzy z Was wiedzą o moich domowych klopotach...
nie mam siły
Muszę się wywściekać-bo nerwy mi puszczają.W moim domu jest paranoja-chciałam gotować obiady dla wszystkich,ale moja matka powiedziała,że ona od nas nic nie potrzebuje i nie bedzie na naszej łasce i bedzie sobie sama gotować.Efekt jest taki,że zawsze robi sobie wcześniej obiad i moja córa zawsze nawcina się u niej i naszego potem nie chce-a ja muszę wyrzucać.Żeby było śmieszniej-jeśli małej coś zaszkodzi-to jest to moja wina-bo pewnie dałam jej coś niedobrego,nieświeżego etc,ale niemożliwe jest żeby zaszkodziło coś co przygotowała babcia...To nie pierwszy raz ,lecz kolejny z bardzo długiej listy...Wrrrrrrrrrrrrr,mam ochotę powrzeszczeć i żeby nie to że tu nie używa się wulgaryzmów,to....
Dzięki Anginku,ale mała jest jeszcze za mała,zeby zrozumiała problem-ma 4 latka:)))
A rozmowy z mamą-kończą się stwierdzeniem,że jestem głupia i najprawdopodobniej brzydzę się tego co od niej i nie pozwalam dzieciakowi
Moja mama zwykle bazuje na wmawianiu okropnych i przykrych rzeczy,poza tym uważa sie za osobę bardzo religijną która wie co myślą inni i z góry ocenia ich i motywy ich postępowania...
Kochanie,zamknij na chwilkę oczy i policz do 10.Potem spokojnie pomyśl co może być gorszego od tej sytuacji jak teraz!!Zobaczysz ,że może być jeszcze gorzej i po namyśle stwierdzisz,że trzeba to "olać" bo nie warto szarpać nerwy!!!Jak chce sobie gotować niech gotuje!!Może nawet i tobie coś podgotuje i będzie lżej.Moja mama nawet w wieku 81 lat nie dała się odsunąć od kuchni.!!!Miała swoje przepisy ,które zabrała do grobu.A szkoda!!!
Daj sobie spokój z nerwami. bo szkoda Twojego zdrowia. I tak teściowej nie nawrócisz. Niech gotuje dla wszystkich - Ty będziesz miała więcej wolnego.
Ja z powodu teściowej mieszkam ponad 500 km dalej. Awantury o pranie ubrań mojego męża już przeżyłam. I o przyjeżdżanie najpierw do żony w pierwszych miesiacach małżeństwa. (a powinien przecież do mamusi bo ma po drodze). Teraz się nie przejmuję. Jak zjeżdża teściowa jestem gościem we własnym domu - ona sprząta gotuje, pierze. Jak wyjadą zrobię po swojemu. To jedyny sposób na przetrwanie
Ehhh - to nie teściowa to mama. Żle przeczytałam
No właśnie i to moja mama-wg. której jestem najgorszym co mogło jej sie przytrafic
Nie gniewaj się, ale wyjście jest tylko jedno: nie możecie mieszkać razem. Moja siostra miała podobną sytuację z teściową, a od kiedy mieszkają osobno, nawet się lubią, a siostra pozbyła się nerwicy.
Oczywiście ze się nie gniewam-dziękuję.Nie mamy niestety szans na osobne mieszkanie.Wiem że tak by było najlepiej-reszta mojego rodzeństwa mieszkająca osobno ma ten luksus,że nawet jak coś jest między nimi nie tak-to i tak mama o tym nie wie,no i nie ma szans żeby się wtrącać.Wiem-nie ma to jak ciasne ale własne
Jeszcze raz dzięki-pozdrawiam:)))
bardzo Ci współczuję.Ja miałam bardzo podobną teściową do Twojej mamy.sytuacja kiedy mieszkaliśmy z nią była dosyć nieciekawaNie
przapraszam ale przypadkowo wcisnęłam nie ten klawisz.
Nie prowadziłyśmy otwartej wojny, ale zawsze coś iskrzyło.Tylko
że u mnie powodem całej sytuacji był moj mąż a jej wiecznie mały syn.Kiedy po roku czasu wyprowadziliśmy się od niej na swoje to i tam nie omieszkała nie wsadzić "swego nosa".a finał jest taki, że syn wrócił do matki.Zostawił mnie z dwójką małych dzieci:rok i 2 lata.Mieszkam sama z maluchami, mąż sporadycznie dzwoni( od 2 miesięcy się nie widzieliśmy-myślę, że nie ma odwagi spojrzeć mi w twarz)Postanowiłam, że poczekam aż los się do mnie uśmiechnie i może kiedyś spotkam kogoś dla kogo własna rodzina będzie ważniejsza niż mama.dlatego jeszcze raz współczuję, ale mam nadzieję, że wszystko się ułoży.
Reniku bardzo mi Ciebie żal i Twoich maleństw. Mamusia nie potrafiła przeciąć pępowiny. Dziewczyny! to ja mam super teściową. Nawet jeżdżę z nią na wakacje.
Reniko kochana bardzo mi przykro ze tak ci się ułożyło.A twój mąż-szkoda gadać,jęsli wolał wrócic do mamusi...po prostu żałosny palant-przepraszam....
z całego serca
Napewno los się do Ciebie uśmiechnie,ja wierzę że spotkasz kogoś kto Cię naprawdę doceni i pokocha Ciebie i twoje maleństwa.Życzę Ci tego
Współczuję. Mnie się udało wygrać batalię o męża. Ale do dzisiaj dla teściowej on ma góra 5 lat- jest nieporadny i trzeba go we wszystkim wyręczać.
Czasami próbuję się też wczuć w sytuację mojego męża - miedzy dwiema babami walczącymi o między sobą. I jak postępować zeby był wilk syty i owca cała? Na szczęście wyprowadzilismy się daleko. teraz jest tylko obowiązkowe meldowanie się przez telefon raz w tygodniu.
Wspominasz o rodzeństwie... A może któreś z nich mogłoby porozmawiać z Twoją mamą? Może coś zrozumie, kiedy usłyszy to od innej osoby, niż Ty. Jeśli to mamę urazi, to przecież i tak gorzej już być nie może, prawda? :-) Trzymaj się. Dasz radę! Pozdrawiam.
Ps. Daj znać za jakiś czas jak się układa sytuacja.
Jesteście wszystkie kochane-dzięki za pomoc,to dla mnie dużo znaczy ,że mnie rozumiecie.Nasza rodzina jednak jest wychowana tak,że nie troszczy się wzajemnie o siebie-rodzeństwo nie chce się nawet wtrącać,bo matka i tak wie najlepiej(jak się pokłóci to mi wmawia że ja jej nienawidzę i czekam żeby umarła:(((,a ze śmierci taty,którego już nie ma z nami 5 lat-jej zdaniem się cieszyłam
,no i kultowe teksty-bo zawsze je słysze,to że i tak mnie nikt nigdzie nie lubi i nie mogę nigdzie pojechać-bo cała rodzina nie chce mnie widzieć.To są niezmienne teksty przy każdej kłótni-ostatnio jeszcze doszło że nie dbam o dziecko,jestem złą matką i źle je wychowam
)Do tego zauważyłam że u Nas w rodzinie ukrywa się uczucia,nie mówi się ,,kocham''czy ,,przepraszam''-tak jakby to było wstydliwe-to jest okropne.Dzięki Bogu -uodparniam się powoli na te zarzuty,bo kiedyś potrafiłam płakać tylko i zadręczać się-teraz jej na to nie pozwolę-żeby mnie psychicznie wykończyła-dość!!!To jej zdanie,NIE MOJE-i muszę o tym pamiętać!!!Kochane jesteście wszystkie i bbb. Wam dziękuję-naprawdę z Wami -lepiej:))))Buziaczki
Miałam całkiem podobna sytuację już o niej wspominałam na innym poście i też myślałam że nie ma mowy abym gdzie indziej zamieszkała, ale sama podjełam tą decyzję o wyprowadzeniu bo już nerwy mi wysiadały i teraz dopiero odżyłam nikt mi się nie miesza w moje sprawy.
bardzo wam dziewczyny wspołczuję , ja mieszkałam z moją teściową i teściem przez połtora roku i wspominam ten czas ze szczegolnym wzruszeniem, było fantastycznie: nie dośc ,że moglam przygotowywać posiłki dla nas wszystkich( nie zawsze oczywiście ale w tygodniu sporo razy), to jeszcze jak była kolej gotowania na mamę ,to ona przychodzila i pytała nas na co mamy ochotę, ponadto nigdy się do nas nie wtrącała i byli z tatąw stosunku do nas BARDZO dyskretni,jest jeszcze inna sprawa: nie brali od nas pieniędzy na jedzenie, czynsz i inne oplaty- uznali,że jesteśmy na "dorobku" i musismy sobie zaoszczędzic. Tak.... wspominam ten czas jako bardzo szczęśliwy dla mojego małżeństwa . I tak jest do dziś- rozumiemy sie bardzo dobrze i jesteśmy naprawdę PRAWDZIWĄ RODZINĄ i powiem wam coś jeszcze nie zamienilabym moich teściow na żadnych innych, pozdrawaim inka21