Tytuł prawie tak dobry, jak podejmowane założenia. Przypomina mi o takim jednym dniu w roku, kiedy to narzucamy sobie z dziesięć morderczych postanowień i liczymy na własną konsekwencję w działaniu, Nagle stajemy się niepoprawnymi optymistami gotowymi na przenoszenie gór na przekór chwili i ludziom wbrew. Damy radę, no bo niby my mielibyśmy nie dać?! Młodzi duchem tryskamy energią jakbyśmy byli twórcami nowej niepowtarzalnej ideologii. A tu po równie krótkiej chwili karmimy sumienie usprawiedliwieniami typu- o9d jutra, jeszcze nie dziś. Tylko czy ktokolwiek kiedykolwiek zastaniawiał się nad tym dlaczego jutro nigdy nie nadchodzi? Dlaczego wzniosłe, uduchowione priorytety- mniej żreć, mniej pić, więcej pracować, sprzątać, uczyć się, schudnąć, znaleść więcej czasu na, być milszym dla...etc. idą w cholere i czekają na kolejny nowy rok. Może po prostu skrajnie zmieniając styl naszego bycia, zakładamy ideał budzący dotychczasowe zakompleksienie tak przyjmujemy, jak podświadomie już z poczatku odrzucamy jako niemożliwe do osiągnięcia, bądź bebok jeden wie, dlaczego po cichutku rezygnujemy.
Ale bardziej sprzyjające do rewolucji są chwile, gdy w akcie desperacji upadamy na dno własnych aspiracji tylko po to by się odbić, wyciągnąć odpowiednie wnioski i powiedzieć sobie koniec. Takie wiadro zimnej wody na głowe działa jak nic. znaleść motywacje + odpowiednie środki + dobra organizacja w czasie = sukces. I ja mam teraz taki moment desperacji i chce wierzyć, że mi się uda, bo pragnienia i chęć ich spełnienia jest ogromna. Może nie robiąc tego po cichu jak wypada już w tym wieku, tylko na forum ludzi, których pewnie gówno to obchodzi będzie mi lepiej?:) wierzę we wsparice, którego może nie znajde. Ale dam rady, damy rade?:)
I do cholery, przysięgam, że teraz zrobie wszystko by osiągnąć, co chcę i jeśli tym razem świadomie i bezmyślnie się złamie o pogrążę ostatecznie w zwierząciu zwanym leniwiec to niech te magiczne słowa uroczystego przyrzeczenia obrócą się przeciwko mnie. i nie od jutra, tylko od teraz, od zaraz, od JUŻ!!!
No to już! Moja sfera duchowa jest -jak sądzę-zupełnie OK, ale ciało mdłe, więc:NŻT!!!!! Od dziś!Jeśli się uda " okres przygotowawczy" do31.12.- potem będzie z górki!
A może jednak znajdziesz wsparcie. I nie mów, że to nikogo nie obchodzi. Gdyby tak było , to ludzie nie tworzyliby takiego forum. Ty potrzebujesz wsparcia w swoim postanowieniu, ja też i razem możemy się wspierać. Myślę, że wiele ludzi do nas dołączy... jasia
Myśle, że to była taka mała nutka prowokacji, która już niestety albo i stety leży w mej naturze spotęgowana irytacją własną osobą i chęcią przeprowadzenia zmian. A gdzieś tam w środeczku pozostały resztki wiary w ludzi:D Po cichutku liczyłam, że nie pozostane sama...dziękuję;*
Powiem wam kochani,że nie jest łatwo,żeby nie powiedzieć, że jest ciężko...najgorszy jest ten moment przełomowy kiedy to trzeba odnaleść w sobie wystarczające pokłady siły by przetrwać.Gdy minie ta chwila, to szkoda będzie zmarnować nawet wobec ppokusy takiego "poświęcenia" i wszystko potoczy sie dalej. A jak walczyć o tą pozytywnąenergię, gdy inne sytuacje życiowe przytłaczają i budzimy sie zestresowani o 3 nad ranem i dla zabicia czasu siadamy do książek...nie,nie poddam sie, nie poddam...
Forum
Najnowsze przepisy
Ostatnie artykuły
Najnowsze galerie
Najnowsze filmy
Ostatnio na forum
Ostatnie komentarze
Tagi
Ale bardziej sprzyjające do rewolucji są chwile, gdy w akcie desperacji upadamy na dno własnych aspiracji tylko po to by się odbić, wyciągnąć odpowiednie wnioski i powiedzieć sobie koniec. Takie wiadro zimnej wody na głowe działa jak nic. znaleść motywacje + odpowiednie środki + dobra organizacja w czasie = sukces. I ja mam teraz taki moment desperacji i chce wierzyć, że mi się uda, bo pragnienia i chęć ich spełnienia jest ogromna. Może nie robiąc tego po cichu jak wypada już w tym wieku, tylko na forum ludzi, których pewnie gówno to obchodzi będzie mi lepiej?:) wierzę we wsparice, którego może nie znajde. Ale dam rady, damy rade?:)
I do cholery, przysięgam, że teraz zrobie wszystko by osiągnąć, co chcę i jeśli tym razem świadomie i bezmyślnie się złamie o pogrążę ostatecznie w zwierząciu zwanym leniwiec to niech te magiczne słowa uroczystego przyrzeczenia obrócą się przeciwko mnie. i nie od jutra, tylko od teraz, od zaraz, od JUŻ!!!
No to już! Moja sfera duchowa jest -jak sądzę-zupełnie OK, ale ciało mdłe, więc:NŻT!!!!! Od dziś!Jeśli się uda " okres przygotowawczy" do31.12.- potem będzie z górki!
A może jednak znajdziesz wsparcie. I nie mów, że to nikogo nie obchodzi.
Gdyby tak było , to ludzie nie tworzyliby takiego forum.
Ty potrzebujesz wsparcia w swoim postanowieniu, ja też i razem możemy się wspierać.
Myślę, że wiele ludzi do nas dołączy...
jasia
Myśle, że to była taka mała nutka prowokacji, która już niestety albo i stety leży w mej naturze spotęgowana irytacją własną osobą i chęcią przeprowadzenia zmian. A gdzieś tam w środeczku pozostały resztki wiary w ludzi:D Po cichutku liczyłam, że nie pozostane sama...dziękuję;*
Powiem wam kochani,że nie jest łatwo,żeby nie powiedzieć, że jest ciężko...najgorszy jest ten moment przełomowy kiedy to trzeba odnaleść w sobie wystarczające pokłady siły by przetrwać.Gdy minie ta chwila, to szkoda będzie zmarnować nawet wobec ppokusy takiego "poświęcenia" i wszystko potoczy sie dalej. A jak walczyć o tą pozytywnąenergię, gdy inne sytuacje życiowe przytłaczają i budzimy sie zestresowani o 3 nad ranem i dla zabicia czasu siadamy do książek...nie,nie poddam sie, nie poddam...