& km od Kątów Rybackich jest dawny obóz koncentracyjny. Brak mi słów aby opisać to co dzieje się z człowiekiem kiedy przekroczy bramę obozu. Właściwie to serce podchodziło mi do gardła już w momencie kiedy w oddali zbliżaliśy się do tego tragicznego miejsca. Historię i cierpirnie można nadal czuć na własnej skórze, mimo, że minęło tyle lat. Wchodząc do kolejnych pawilonów coraz bardziej ściskało mnie w gardle a łzy napływały do oczu. Nigdy chyba nie zapomnę sterty butów, a właściwie podeszw, które pozostały po skazanych na śmierć ludzi. Był to buty damskie, męskie oraz dziecięce. Takie malutkie buciki...pewnie niewiele zdążyły przejść przez świat. Na koniec obejrzeliśmy film dokumentalny, który wzruszył mnie jeszcze bardziej, aż serce bolało... Darowaliśmy sobie fotografowanie komór gazowych, czy krematorium. Myślę, że to co sfotografowaliśmy wystarczy. Oby nigdy więcej ludzie nie zadawali sobie nawzajem tyle cierpienia i krzywdy...
Przez podobny obóz przeszedł mój ojciec.Mało opowiada,żeby coś więcej sie dowiedzieć zwiedziłam właśnie obóz w Sztutowie.Wrażenie ogromne...Tak jak napisałaś,ściska w gardle.
Mimo wszystko chcialabym kiedyś odwiedzic to miejsce, zobaczyc na wlasne oczy jak to było....chętnie porozmawiałabym z takim człowiekiem, który przeżył ten straszny obóz, aby móc swoim dzieciom a potem wnukom przekazywac historie, która nigdy więcej nie powinna miec miejsca na świecie...
Niestety, takie cierpienia ludzie zadaja ludziom w dzisiejszych czasach, a moze i nawet gorsze bo i metody staly sie bardziej wyrafinowane.... Tylko sie o tym nie mowi, bo nie mamy dostepu do informacji o tym co sie naprawde dzieje na swiecie a przynajmniej Srodki Masowego Przekazu milcza.....tylko niezalezni dziennikarze maja jeszcze odwage, ale Ci z kolei nie moga glosno krzyczec.....
Masz rację. Przykładem może być to co się dzieje w Iraku. Media nie o wszystkim mówią, ale są strony w internecie na których można obejrzeć tak brutalne sceny, że trudno w nie uwierzyć.
O Matko - Joking !!!! Ja tez byłam w tym obozie jako nastolatka - byłam wstrząśnięta ... Największe wrażenie zrobił na mnie pomnik ku czci ofiar... cytuję : "Pomnik Walki i Męczeństwa, dzieło artysty rzeźbiarza Wiktora Tołkina. Pomnik składa się z dwóch wielkich brył. Jedna - pozioma - to ściana dł. 48 m i wys. 3,5 m. Na niej, w plastycznej formie wyrażono martyrologię więźniów obozu. W tylnej części ściany znajduje się Relikwiarz z niedopalonymi szczątkami ludzkimi ze stosu całopalnego - miejsca, gdzie na przełomie lat 1944-1945 hitlerowcy palili ciała ofiar." Nigdy więcej takich przeżyć !!!!!
bardzo wstrzasajace ... Bedac dzieckiem w ramach wycieczek ze szkoly bylismy w obozie w Oswiecim- Brzezinka . Mimo ze minelo wiele lat wciaz pamietam okrucienstwo tamtego miejsca . Komory gazowe , baraki , ubrania , zabawki i to straszne mydlo ... mysle ze takie miejsca zostaja w naszych sercach na zawsze .
Nie byłam akurat w tym obozie ,ale byłam w mniej znanym Gross-Rozen ,myślę jednak ,że wrażenia z każdego obozu są takie same - to strach ,groza i rozpacz,wydawało by się ,że takie pamiątki powinny nas czegoś nauczyć, ale czy tak jest ? pozdrawiam - rosa
Joking - ja robiłam wszystko, żeby moja córka nie widziała obozów koncentracyjnych. Dzisiaj ma 24 lata i jeżeli chce to na własną odpowiedzialność. Myślę, że młodzież jest za młoda ( a niekiedy nawet za głupia) na takie przeżycia....Widziałam wycieczkę, gdzie młodzież się poszturchiwała, podświewywała... żenada !!!!
Forum
Najnowsze przepisy
Ostatnie artykuły
Najnowsze galerie
Najnowsze filmy
Ostatnio na forum
Ostatnie komentarze
Tagi
& km od Kątów Rybackich jest dawny obóz koncentracyjny. Brak mi słów aby opisać to co dzieje się z człowiekiem kiedy przekroczy bramę obozu. Właściwie to serce podchodziło mi do gardła już w momencie kiedy w oddali zbliżaliśy się do tego tragicznego miejsca. Historię i cierpirnie można nadal czuć na własnej skórze, mimo, że minęło tyle lat. Wchodząc do kolejnych pawilonów coraz bardziej ściskało mnie w gardle a łzy napływały do oczu. Nigdy chyba nie zapomnę sterty butów, a właściwie podeszw, które pozostały po skazanych na śmierć ludzi. Był to buty damskie, męskie oraz dziecięce. Takie malutkie buciki...pewnie niewiele zdążyły przejść przez świat. Na koniec obejrzeliśmy film dokumentalny, który wzruszył mnie jeszcze bardziej, aż serce bolało...
Darowaliśmy sobie fotografowanie komór gazowych, czy krematorium. Myślę, że to co sfotografowaliśmy wystarczy.
Oby nigdy więcej ludzie nie zadawali sobie nawzajem tyle cierpienia i krzywdy...
Przez podobny obóz przeszedł mój ojciec.Mało opowiada,żeby coś więcej sie dowiedzieć zwiedziłam właśnie obóz w Sztutowie.Wrażenie ogromne...Tak jak napisałaś,ściska w gardle.
Mimo wszystko chcialabym kiedyś odwiedzic to miejsce, zobaczyc na wlasne oczy jak to było....chętnie porozmawiałabym z takim człowiekiem, który przeżył ten straszny obóz, aby móc swoim dzieciom a potem wnukom przekazywac historie, która nigdy więcej nie powinna miec miejsca na świecie...
Niestety, takie cierpienia ludzie zadaja ludziom w dzisiejszych czasach, a moze i nawet gorsze bo i metody staly sie bardziej wyrafinowane....
Tylko sie o tym nie mowi, bo nie mamy dostepu do informacji o tym co sie naprawde dzieje na swiecie a przynajmniej Srodki Masowego Przekazu milcza.....tylko niezalezni dziennikarze maja jeszcze odwage, ale Ci z kolei nie moga glosno krzyczec.....
Masz rację. Przykładem może być to co się dzieje w Iraku. Media nie o wszystkim mówią, ale są strony w internecie na których można obejrzeć tak brutalne sceny, że trudno w nie uwierzyć.
O Matko - Joking !!!! Ja tez byłam w tym obozie jako nastolatka - byłam wstrząśnięta ... Największe wrażenie zrobił na mnie pomnik ku czci ofiar... cytuję :
"Pomnik Walki i Męczeństwa, dzieło artysty rzeźbiarza Wiktora Tołkina. Pomnik składa się z dwóch wielkich brył. Jedna - pozioma - to ściana dł. 48 m i wys. 3,5 m. Na niej, w plastycznej formie wyrażono martyrologię więźniów obozu.
W tylnej części ściany znajduje się Relikwiarz z niedopalonymi szczątkami ludzkimi ze stosu całopalnego - miejsca, gdzie na przełomie lat 1944-1945 hitlerowcy palili ciała ofiar."
Nigdy więcej takich przeżyć !!!!!
bardzo wstrzasajace ...
Bedac dzieckiem w ramach wycieczek ze szkoly bylismy w obozie w Oswiecim- Brzezinka . Mimo ze minelo wiele lat wciaz pamietam okrucienstwo tamtego miejsca . Komory gazowe , baraki , ubrania , zabawki i to straszne mydlo ... mysle ze takie miejsca zostaja w naszych sercach na zawsze .
W obozie Oświęcim-Brzezinka byliśmy w tym roku w maju.Nie da się tego opisać....... takie miejsca można zwiedzić tylko raz, bo serce chce pęknąć.
Nie byłam akurat w tym obozie ,ale byłam w mniej znanym Gross-Rozen ,myślę jednak ,że wrażenia z każdego obozu są takie same - to strach ,groza i rozpacz,wydawało by się ,że takie pamiątki powinny nas czegoś nauczyć, ale czy tak jest ? pozdrawiam - rosa
Oby nigdy więcej!!!! Nawet patrząc na zdjęcia mam gęsią skórke.
Tak jak pisałam, tego nie da się opisać. Myślę, że karzda szkoła powinna organizować wycieczki dla młodzieży w takie właśnie miejsca.
Joking - ja robiłam wszystko, żeby moja córka nie widziała obozów koncentracyjnych. Dzisiaj ma 24 lata i jeżeli chce to na własną odpowiedzialność. Myślę, że młodzież jest za młoda ( a niekiedy nawet za głupia) na takie przeżycia....Widziałam wycieczkę, gdzie młodzież się poszturchiwała, podświewywała... żenada !!!!