Ostatnio pisałam o uzależnieniu od "jednogarnkowości", dziś nieco o chorobliwej manii produkowania ciast w sposób absolutnie nieprzepisowy. Bo jak inaczej nazwać skłonność do przeinaczania dobrych przecież przepisów, skoro: - leżą za daleko, bo aż w drugim pokoju całe 5 metrów od kuchni - siedzą w komputerze i trzeba do niego podejść i wyszukać odpowiednią stronę, aby wyświetlić składniki i sposób wykonania - leżą tuż pod nosem, ale akurat skończyła się mąka pszenna, zamiast rabarbaru mam wisnie, i jakaś niepotrzebna resztka jogurtu poniewiera się smętnie w lodówce Większość rozsądnych ludzi: - pójdzie po przepis do drugiego pokoju - włączy komputer i sprawdzi składniki - zje lub wyrzuci resztkę jogurtu, pójdzie do sklepu po brakujące składniki i upiecze ciasto Niestety, nie jestem rozsądnym człowiekim, lecz Wkn - czyli Wielką Kuchenną Niewiadomą i często postępuję w kuchni nie wiadomo jak, biorę przepisy nie wiadomo skąd i tworzę nie wiadomo co. I wiecie co? Ja to lubię, jak nie wiem co!
Przejdę może do rzeczy, pojadając jeden ze swoich cukierniczych cudotworów, bo przecież po to zakładałam wątek, aby zdać relację z wczorajszego pieczenia "na oko". Może znajdzie się jakiś Żarłok ryzykant, który powtórzy mój chaotyczny wypiek, należący do ciast pospolitych, babkowych, typowych ciast do kawy, na osłodzenie zwykłego dnia.
Margarynę rozpuścić z wodą i cukrem, przestudzić. Ubic pianę z białek. Dodać żółtka, mąki, jogurt, wymieszać. Delikatnie połączyć z pianą z białek. Połowę ciasta wymieszać z kakao i łyżką wody. Dość gęste ciasto nakładać kleksami na średniej wielkości blasze wyłożonej papierem do pieczenia. Wyrównać wierzch. Gęsto posypać wiśniami, lekko wciskając je w ciasto. Piec ok 30 minut w ok. 170 stopniach. Sprawdzić drewnianym patyczkiem, czy nie jest surowe w środku. Przestudzić, obficie posypać cukrem pudrem. Zjadać od razu lub poczekać do następnego dnia, kiedy wydaje się jeszcze lepsze, bo nabiera jednocześnie krochości i miekkości ciast babkowych.
Przyznam, ze rozne juz cuda tworzylam w kuchni "na oko" ale nigdy ciasta, jakos mam wrazenie, ze pieczenie to proces chemiczny uzalezniony od konkretow, a ze jestem mniej konkretna osoba.... to sie boje ;)))))) Moze to tez wynika z faktu, ze bardzo rzadko pieke, wiec nie mam tego wyczucia, wynikajacego z doswiadczenia np. ile trzeba jajek na konkretna ilosc maki, zeby ciasto nie padlo... nie mam pojecia o takich rzeczach i nie mam wyobrazni cukiernika ..... W zwiazku z powyzszym zeznaniem, chyle czolo przed Wielka Kuchenna Niewiadoma (podoba mi sie) i z japa rozdziawiona do granic wytrzymalosci szczeki podziwiam :)))
Hm, gdzie ten chaos? wg mnie prawie typowe ciasto pod owoce - zawsze daję kostkę margaryny, szklankę cukru, jajka 4, a mąki to zależy, przeważnie 2 szklanki, ale jak coś jeszcze tam ciapnę mokrego to i 3 wsypię. Moje improwizowanie ogranicza się raczej do zwiększania mąki /żeby było wyższe ciasto/ a potem uzupełnianie -co tam mam pod ręką, aby miało to postać ciasta.
Wlasnie o to mi chodzi Alman, ze jak widac Ty masz pojecie.... a ja nie :(( Jesli chodzi o ciasta, to musze miec wszystko dokladnie wywazone, wymierzone, odliczone, przyklepane .... :))) w przeciwnym razie nawet nie zabieram sie do roboty :)))) Oczywiscie, ze to co podala Wkn jako skladniki to juz nie jest chaos, ale Ona prawdopodobnie zaczela, ze tak powiem z niczego, czyli musiala jakos te skladniki dobrac i skomponowac w odpowiednia calosc, ze wyszlo smaczne ciasto ......... Eeeeech :)) gdybym ja tak zaczela piec z przegladu lodowki i spizarki to ........nawet sie boje myslec co by moglo z tego wyjsc :)))) Ty musialabys widziec, jak ja glowkuje przy zmniejszaniu lub zwiekszaniu przepisow na ciasto ..... to jest prawie praca naukowa, doktoraty mozna pisac nad tym co ja wyczyniam :))))))
Użytkownik luckystar napisał w wiadomości: > Oczywiscie, ze to co podala Wkn jako skladniki to juz nie jest > chaos, ale Ona prawdopodobnie zaczela, ze tak powiem z niczego, czyli musiala > jakos te skladniki dobrac i skomponowac w odpowiednia calosc, ze wyszlo > smaczne ciasto .........
Nie do końca, coś tam stukało do mojej słabej pamięci, że jakoś podobnie wygląda Ciasto z rabarbarem najłatwiejsze, ale byłam pewna tylko kostki margaryny i 3 łyżek wody - resztę zabyłam :) I wyszło, co wyszło. A zostały tylko dwa biedne kawałki, każdy z 6 wisienkami - akurat na pokolację (bo na kolację zupa wiśniowa z kluskami z ciasta ptysiopodobnego)
Robiąc ciasta zawsze trzymam się przepisu - jedyne co modyfikuję to ilość cukru - zawsze zmniejszam. Jeżeli dochodzi do improwizacji- a nie jest ich mało - to jest to zebranie kilku receptur i stworzenie nowej - ale nigdy na oko, zawsze zostają zachowane przepisowe proporcje - np. ciasto kruche zawsze robię z tego samego, swojego sprawdzonego przepisu.
Natomiast moja mama, babcie (już świętej pamięci), ciocia ciasta robią na oko - nawet nie korzystają ze szklanek - czują konsystencję - wiedzą kiedy dosypać mąki czy dolać mleka. Nie jest to może coś wyszukanego - ale słodki dodatek pachnący dzieciństwem - ciasta drożdżowe czy piaskowe pod owoce lub same. I w wielu wypadkach ich wyczucie zdaje lepszy egzamin niż ścisłe trzymanie się przepisu (chłonność mąki)
A ja zawsze improwizuję z ciastem drozdżowym na rogaliki, bułeczki z wszelakim nadzieniem. Podstawa na 0,5- 1 kg mąki to około 5 dkg drożdży , a reszta juz dowolnie byle konsystencja ciasta była dosyć luźna. Tłuszcz albo płynny albo wgnieciony , kwaśna smietana jak jest, to daję ilość od 1 łyżki do małego pojemnika,albo letnie mleko, 1 - 3 jajek, drożdzę z cukrem rozkęcone, albo w mleku z cukrem podrastają. Zagniatam, nie czekam aż wyrośnie cisato, a rogaliki czy bułeczki rosną puchate, mięciutkie. W innych wypiekach to ciasto wg przepisu ale dodatki owoce kremy masy to już jak fantazja podpowiada.
Forum
Najnowsze przepisy
Ostatnie artykuły
Najnowsze galerie
Najnowsze filmy
Ostatnio na forum
Ostatnie komentarze
Tagi
Ostatnio pisałam o uzależnieniu od "jednogarnkowości", dziś nieco o chorobliwej manii produkowania ciast w sposób absolutnie nieprzepisowy.
Bo jak inaczej nazwać skłonność do przeinaczania dobrych przecież przepisów, skoro:
- leżą za daleko, bo aż w drugim pokoju całe 5 metrów od kuchni
- siedzą w komputerze i trzeba do niego podejść i wyszukać odpowiednią stronę, aby wyświetlić składniki i sposób wykonania
- leżą tuż pod nosem, ale akurat skończyła się mąka pszenna, zamiast rabarbaru mam wisnie, i jakaś niepotrzebna resztka jogurtu poniewiera się smętnie w lodówce
Większość rozsądnych ludzi:
- pójdzie po przepis do drugiego pokoju
- włączy komputer i sprawdzi składniki
- zje lub wyrzuci resztkę jogurtu, pójdzie do sklepu po brakujące składniki
i upiecze ciasto
Niestety, nie jestem rozsądnym człowiekim, lecz Wkn - czyli Wielką Kuchenną Niewiadomą i często postępuję w kuchni nie wiadomo jak, biorę przepisy nie wiadomo skąd i tworzę nie wiadomo co.
I wiecie co? Ja to lubię, jak nie wiem co!
Przejdę może do rzeczy, pojadając jeden ze swoich cukierniczych cudotworów, bo przecież po to zakładałam wątek, aby zdać relację z wczorajszego pieczenia "na oko".
Może znajdzie się jakiś Żarłok ryzykant, który powtórzy mój chaotyczny wypiek, należący do ciast pospolitych, babkowych, typowych ciast do kawy, na osłodzenie zwykłego dnia.
Oto składniki i przepis:
60 dag wydrylowanych mozolnie wiśni
1 kostka dobrej margaryny
1 szkl cukru
3 łyzki wody
2 łyżki jogurtu naturalnego
3 jajka
1 łyżka kakao
1 łyżka wody
1 szkl mąki pszennej
1 niepelna szkl mąki z pełnego przemiału
1/2 mąki ziemniaczanej
Margarynę rozpuścić z wodą i cukrem, przestudzić. Ubic pianę z białek. Dodać żółtka, mąki, jogurt, wymieszać. Delikatnie połączyć z pianą z białek. Połowę ciasta wymieszać z kakao i łyżką wody.
Dość gęste ciasto nakładać kleksami na średniej wielkości blasze wyłożonej papierem do pieczenia. Wyrównać wierzch. Gęsto posypać wiśniami, lekko wciskając je w ciasto. Piec ok 30 minut w ok. 170 stopniach. Sprawdzić drewnianym patyczkiem, czy nie jest surowe w środku. Przestudzić, obficie posypać cukrem pudrem. Zjadać od razu lub poczekać do następnego dnia, kiedy wydaje się jeszcze lepsze, bo nabiera jednocześnie krochości i miekkości ciast babkowych.
kto zaryzykuje?
Przyznam, ze rozne juz cuda tworzylam w kuchni "na oko" ale nigdy ciasta, jakos mam wrazenie, ze pieczenie to proces chemiczny uzalezniony od konkretow, a ze jestem mniej konkretna osoba.... to sie boje ;)))))) Moze to tez wynika z faktu, ze bardzo rzadko pieke, wiec nie mam tego wyczucia, wynikajacego z doswiadczenia np. ile trzeba jajek na konkretna ilosc maki, zeby ciasto nie padlo... nie mam pojecia o takich rzeczach i nie mam wyobrazni cukiernika ..... W zwiazku z powyzszym zeznaniem, chyle czolo przed Wielka Kuchenna Niewiadoma (podoba mi sie) i z japa rozdziawiona do granic wytrzymalosci szczeki podziwiam :)))
Hm, gdzie ten chaos? wg mnie prawie typowe ciasto pod owoce - zawsze daję kostkę margaryny, szklankę cukru, jajka 4, a mąki to zależy, przeważnie 2 szklanki, ale jak coś jeszcze tam ciapnę mokrego to i 3 wsypię.
Moje improwizowanie ogranicza się raczej do zwiększania mąki /żeby było wyższe ciasto/ a potem uzupełnianie -co tam mam pod ręką, aby miało to postać ciasta.
Wlasnie o to mi chodzi Alman, ze jak widac Ty masz pojecie.... a ja nie :(( Jesli chodzi o ciasta, to musze miec wszystko dokladnie wywazone, wymierzone, odliczone, przyklepane .... :))) w przeciwnym razie nawet nie zabieram sie do roboty :)))) Oczywiscie, ze to co podala Wkn jako skladniki to juz nie jest chaos, ale Ona prawdopodobnie zaczela, ze tak powiem z niczego, czyli musiala jakos te skladniki dobrac i skomponowac w odpowiednia calosc, ze wyszlo smaczne ciasto .........
Eeeeech :)) gdybym ja tak zaczela piec z przegladu lodowki i spizarki to ........nawet sie boje myslec co by moglo z tego wyjsc :))))
Ty musialabys widziec, jak ja glowkuje przy zmniejszaniu lub zwiekszaniu przepisow na ciasto ..... to jest prawie praca naukowa, doktoraty mozna pisac nad tym co ja wyczyniam :))))))
Użytkownik luckystar napisał w wiadomości:
> Oczywiscie, ze to co podala Wkn jako skladniki to juz nie jest
> chaos, ale Ona prawdopodobnie zaczela, ze tak powiem z niczego, czyli musiala
> jakos te skladniki dobrac i skomponowac w odpowiednia calosc, ze wyszlo
> smaczne ciasto .........
Nie do końca, coś tam stukało do mojej słabej pamięci, że jakoś podobnie wygląda Ciasto z rabarbarem najłatwiejsze, ale byłam pewna tylko kostki margaryny i 3 łyżek wody - resztę zabyłam :)
I wyszło, co wyszło. A zostały tylko dwa biedne kawałki, każdy z 6 wisienkami - akurat na pokolację (bo na kolację zupa wiśniowa z kluskami z ciasta ptysiopodobnego)
Robiąc ciasta zawsze trzymam się przepisu - jedyne co modyfikuję to ilość cukru - zawsze zmniejszam. Jeżeli dochodzi do improwizacji- a nie jest ich mało - to jest to zebranie kilku receptur i stworzenie nowej - ale nigdy na oko, zawsze zostają zachowane przepisowe proporcje - np. ciasto kruche zawsze robię z tego samego, swojego sprawdzonego przepisu.
Natomiast moja mama, babcie (już świętej pamięci), ciocia ciasta robią na oko - nawet nie korzystają ze szklanek - czują konsystencję - wiedzą kiedy dosypać mąki czy dolać mleka. Nie jest to może coś wyszukanego - ale słodki dodatek pachnący dzieciństwem - ciasta drożdżowe czy piaskowe pod owoce lub same. I w wielu wypadkach ich wyczucie zdaje lepszy egzamin niż ścisłe trzymanie się przepisu (chłonność mąki)
A ja zawsze improwizuję z ciastem drozdżowym na rogaliki, bułeczki z wszelakim nadzieniem. Podstawa na 0,5- 1 kg mąki to około 5 dkg drożdży , a reszta juz dowolnie byle konsystencja ciasta była dosyć luźna. Tłuszcz albo płynny albo wgnieciony , kwaśna smietana jak jest, to daję ilość od 1 łyżki do małego pojemnika,albo letnie mleko, 1 - 3 jajek, drożdzę z cukrem rozkęcone, albo w mleku z cukrem podrastają. Zagniatam, nie czekam aż wyrośnie cisato, a rogaliki czy bułeczki rosną puchate, mięciutkie.
W innych wypiekach to ciasto wg przepisu ale dodatki owoce kremy masy to już jak fantazja podpowiada.