Sędziwego psa Parówka - chodzącą łagodność, mimo dość grożnego na pierwszy rzut oka wyglądu. Oto on, nasz pełnowymiarowy towarzysz do końca swoich dni:
On jest dziaduniem, na ludzkie lata dobiega dziewięćdziesiątki, ale potrafi wciąż zachowywać się jak szczeniak. Prześmiesznie siwieje, zaczął bardzo wcześnie, już w wieku dwóch lat siwizna przyprószyła mu brodę, potem drugi koniec postanowił nie zostawać w tyle i osiwiała mu pupa. Prawdziwym nestorem stał się, gdy czas pobielił mu brwi, jakieś 3-4 lata temu, a niepowtarzalnego dziaduńciowatowato-żartobliwego chrakteru nabrał, gdy założył białe skarpety na łapy - najpierw przednie, a po roku również na tylne. Każdego roku skarpety robią coraz dłuższe - ciekawe, kiedy zacznie nosić podkolanówki :D
Nie mogę się napatrzeć na niego, bardzo mi się podoba.Moja labradorka ma 8 lat , ale siwiznę ma tylko na brodzie.A jej syn ma 6 lat i siwizny jeszcze nie ma wcale.Ma co prawda kilka srebnych włosków, ale to w tych miejscach, gdzie koledzy potraktowali go zębami.
Ewa a nie odjęłaś Tolusiowi dwóch miesięcy? Wydawało mi się, że on dwa miesiące starszy od Maurycego. Sugerujac sie tym napisałam, że ma 7 - ale jak policzyłam to wychodzi mi 9 w kwietniu (zakładając, że miał dwa jak do nas trafił), w marcu minęło pół roku mieszkania z nami.
No to ja juz sie chwale.Mam psa Misia-podwórkowy to jest piesek,oraz mam dwie świnki morskie-Bezia i Bakusia.Beza to świnka krótkowłosa,a Bakuś to długowłosa,trzeba ją przynajmniej raz w tygodniu kąpać i co jakiś czas obcinać włosy bo są bardzo długie.Co tu dużo mówić to są moje i męża pupilki.
Ojej ale te twoje szczureczki są fajne.Ja już miałam w rękach szczurka i jest to bardzo miłe zwierzątko.W czym je trzymasz jeśli można wiedzieć? jak chcesz to napisz mi na pw.Pozdrawiam.
Dokładnie, ja miałam jednego ale po paru latach (coś około 4) zmarł i niestety juz nie brałam kolejnego, bo raz: psy by mi go zjadły, a dwa za krótko żyją, a ja za bardzo przyzwyczajam się. Ale kochane masz:) Pewnie dużo rozrabiają w trójkę.
O ja też mam sawoje ze schroniska;) Fajnie, że ludzie zabierają psy stamtąd, bo przynajmniej nieliczna grupka zwierzaków może mieć fajne życie. Chodzi też za wami ciągle? Ja mam taką małą przylepę, która jakby mogła to by nawet do wanny weszła z tobą;) Za to ten większy już starszy i zadomowił się;)
Ja na punkcie zwierząt mam ogromnego hopla.Jak byłam z mężem w Gdańsku w zoo,to chciałam nawet za ogrodzenie przechodzic,żeby jakieś zwierzątko pogłaskać.Piękne są te twoje zwierzątka.
U nas w domu wszyscy kochamy zwierzęta:) ja też mam hopla na ich tle. Przecudne są te zwierzaczki w tym wątku.Pozdrawiam wszystkich miłośników zwierząt.
Lola z wiekiem żółcieje ale od początku miała skośne oczy. A może kiepsko dba o higienę? Sonia, ta rudo szara, to już staruszka. Bardzo żwawa staruszka ale jednak: jej dni są policzone. To będzie straszne, bo moja młodsza córka się z nimi nie rozstaje. Z resztą... z tych wszystkich zwierzaków jakie się przewinęły przez nasz dom Sonia mi najbardziej przypadła do serca. Szary szczur z obrzydliwym ogonem ale czuję, że też się popłaczę.
A tam gadasz, szczury mają wspaniałe, a nie obrzydliwe ogony. Chwytne i ruchliwe. No, może rzeczywiście wyglądają jak pokryte starczymi plamami łuskowato-owłosione węże, ale są miłe w dotyku. Kiedyś po 3 dniach nieobecności, znalazłam swojego (nieżyjącego już teraz) Mordka vel Śmierdziucha, którego podejrzewałam o zejście z głodu gdzieś za regałem, właśnie po ogonie, którego fragment wystawał spod lodówki. Miał wikt i opierunek, ponieważ obok lodówki stały miski z wodą i chrupkami Parówka. Kamuflował się tam bardzo szczwanie - zdradził go dopiero ogon, którego nie wciągnął w całości pod lodówę :) Przylazł na herbatnika i nitkę ugotowanego makaronu :)
Mam kotke ''Megi'' i 3 kocieta :) Na razie maja przezwiska - pierwszy to ''krowka''( bo jest laciaty), drugi-''ADHD (bo wszedzie go pelno), trzeci- ''Gapcio'' ( bo zawsze ma minke przestraszona i jest bardzo ostrozny) :)
Jakbyś się chciała pozbyć - moja Marta pisze sie na ADHD..
Zreszta trójka z Twoich pasowałaby do naszego Maurycego...
My mamy kota Maurycego z piwnicy. We wrześniu córka przyniosła i został. Zawojowując wszystkich członków rodziny, w tym największą przeciwniczkę - czyli mnie.
W tej chwili ma jakieś 7 miesięcy. Z rozrywkowego kociaka stał się statecznym - no prawie (bo broi poza domem) - panem kotem. Po kastarcji zaczął się szlajać - znika na całe popołudnia, czasami noce, także na obcym terenie (jak byliśmy w gościach uciekł przez drzwi miedzy nogami i wrócił rano- gdy myśmy połozyli kreskę na kocie). Dobrze żyje z kotami z dzielnicy, chodzi na panienki (próbuje poderwać wiekową "niemrę" - ale ta na niego syczy), sprowadza obce na balkon - ostatnio swojego "bliźniaka", którego prawie wpuściliśmy do mieszkania, myślac, że to Maurycy.
mimo sporej wagi i niezłego apetytu nadal wygląda "chudo"
Tak wyglądał w lutym. wersja turystyczna w Czechach - na smyczy - aby nie zwiał
A powiem Ci, że przez chwilę nie mogłam dojrzeć na tym zdjęciu - gdzie jest kot?... A tu proszę, ta figurka wysoko to właśnie kotek:) Spryciarz jeden, tak wysoko włazić:)
Super kiciuś.Ekkore, ja mam wrażenie, że kastraty " trzymają się domu" , ale na tej zasadzie, że zawsze do niego wracają.Matylda - kocur kastrat ma 9 lat .W tym czasie jak nie był w domu może trzy doby, to wszystko.Zawsze wraca, chociaż od wiosny do jesieni znika wieczorem.Zimą noce spędza w domu.
Chyba tak. Maurycy wychodzi tak od 18 (w ciągu dnia siedzi w domu, nie odczuwa potrzeby) - wraca - obleci całe mieszkanie - jakby sprawdzał czy nic sie nie zmieniło - i w drogę... Od 22 ma szlaban (czasami później - zależy czy domaga się wyjścia - nie zamierzam być budzona w nocy przez kota wracajacego z luwrów - a potrafi domagać się wpuszczenia głośno i dobitnie) - ląduje za drzwiami pokoju (bardzo szybko pogodził się z utratą uprawnień dostepu po zamontowaniu drzwi), potem gdzieś koło 5 nad ranem u córki w pokoju rozpoczyna akcję zrzucania wszystkiego (uwielbia lampki)..za co karnie jest nam wrzucany do pokoju - tu rozpoczyna swoją walkę o wyjście, tarabaniąc żaluzjami..Jak chcemy pospać - kot dostaje eksmisje na dwór (czyli osiąga zamierzony cel). Na śniadanie wraca...Koło 7 rano.
Szczytem - jak na mój gust - była ucieczka na obcym terenie (nota bene wcześniej domagał się wyjścia w tradycyjny swój sposób, które żesmy zbagatelizowali - bo kot na nowym miejscu powinien być pokorny i bojący) i powrót o 6 rano - gdy myśmy poł nocy nie spali zagladajac czy wrócił...(jak wrócił - to wiedzieliśmy, że wrócił - tak głośno miauczał). Potem - na spacerze - znaleźliśmy na śniegu ślady kociej imprezy - trochę kotów z okolicy było - patrzac na ilosć śladów (ewidentnie świeżych)...
Rudek, kot moich sasiadów jest kastrowany i przegonił wszystkie koty z okolicy. Na mojego Tolka poluje namiętnie, raz rzucił się na mnie jak broniłam Tolusia, bo co to znaczy, żeby kot z sąsiedztwa przeganiał Tolka z tolkowego tarasu :))))) Kastracja jest na pewno zabezpieczeniem przed niekontrolowanym rozrodem kociaków.
Tak Makusiu, ale jak będzie sie wałęsał to i kocieta z tego będą, gdzieś tam, ale będą. Tolka planuję zniewieścić w czerwcu :) Może wtedy Rudek nie będzie na niego taki wściekły, bo feromonów kocich nie poczuje :)
A jak sobie radzisz z zapachem w domu? w tym wieku to kot juz powinien znaczyć teren. Ja z powodu strachu przed zapachem - na podstawie tego co słyszałam od innych "kociarzy" Maurycego do kastracji zawiozłam w styczniu (jak miał pół roku)...
Właśnie nie wiem dlaczego, ale Toluś wcale nie znaczy. Nie bije się z innymi kotami - zwiewa na drzewo w razie niebezpieczeństwa, a szybki jest niesamowicie. W ogóle to jakiś pacyfista chyba z niego jest :)
A ja dzisiaj oddalam Krowke kolezance, bo i tak byl dla niej, jednak troche bylo zamieszania...
Otoz dzsisiaj byla piekna pogoda , ja po grypie, wiec wzielam corke i kocieta na ogrod. Fajnie bylo dopoki nie okazalo sie,ze w ogrodzie zostal tylko Gapcio. Nastaly goraczkowe poszukiwania pozostalych kociat. Niestety bez rezultatu, zaangazowani w poszukiwania byli takze sasiedzi. Bylam zla na Megi,ze pewnie wyprowadzila gdzies te dwa kociaki a jeden zostal. Atmosfera byla napieta. Kolezanka przyjechala i zadecydowalam,ze dzisiaj bierze tego ostatniego kota a wiec Gapcia, mimo ze tego akurat kociaka nie wybrala. Zgodzila sie. Pojechala i jeszcze corke dalam do niej na noc,zeby kotek sie przyzwyczail. W miedzyczasie znalezlismy pozostale kocieta, byly pod lozkiem w skrzynce z materialu, gdzie schowane byly rzeczy do prasowania - siedzialy sobie w kaciku i spokojnie spaly. Kamien z serca! Szybko zadzwonilam do kolezanki o podmiane a sasiadow przeprosilam za klopot. Podmiana zrobiona i Krowka poszla do kolezanki. Corcia dzwonila,ze Krowka bardzo dobrze sie zaaklimatyzowala. Kamien z serca! Juz powoli wracalam do siebie, kiedy... no wlasnie kotka-Megi zaczela miauczec i szukac Krowki. Wskoczyla mi przed komputer manifestujac,ze chce wyjsc na dwor, bo kocie zginelo. Mam wyrzuty sumienia, ze oddalam Krowke tak szybko, chociaz wiem ze i tak przyszedl by ten moment. Obiecalam sobie,ze nie bede sie przywiazywac do kociat dlatego dalam im tylko przezwiska a tu prosze... Lzy same mi sie cisna do oczu. Wiem,ze nic juz nie cofne bo nie moge, ale czuje ze Megi mi da popalic...Pozdrawiam troche smutno...
Świetne, bardzo towarzyskie zwierzaki, łagodne i wymagające bardzo dużo ludzkiej uwagi, żeby nie smutniały. Szczególnie sztuki trzymane pojedynczo potrzebują sporo pieszczot i obecności człowieka. Zawsze mnie bawiły ich wyciorkowate ogony :)
U nas sunia dwojga imion Samba-Balbina (bo najpierw była Sambą, a w miarę jak rosła zmieniała się w Balbinę). Pięknie reaguje na obydwa imiona. Zdjęcie stare z 2005 r. Balbina teraz jest już dojrzałą psią damą, w maju skończy 7 lat. Jak trwała u nas budowa, to przyplątało się Małe Mzimu. Takie czarne kocie dzieciątko, bardzo chore, słabe, ledwo chodziło. Po wyleczeniu i podrośnięciu zniknęło. A moi synowi całkowicie "zezwierzęceni". Starszy ma sunię retrievera Venę, koty Blankę i Benka, rybki w ogromnym akwarium i do niedawna szynszylę. Młodszy koty Franka i Rysia.
Ja nie płacze. .ja rycze. Jak ja bym chciał mojego Atoska sobie przytulić ,pogłaskać go ,ale już tego nigdy nie zrobię . . nie chce mi się nic ,tylko o moim Kochanym Przyjacielu myśle ..i mam ochotę beczeć ,ale już mnie tak oczy szczypią że nie mam sił.
Bardzo bardzo można się przywiązać do zwierzaka. Zwykle miłe i wierne toto - więc jak takiego kudłacza nie lubić. Tak mówią, że czas zrobi swoje, a Atos będzie z Tobą na wszystkich zdjęciach, no i w miłych wspomnieniach. Ja też coraz bardziej przygotowuję się na odejście Parówka, choć wszyscy wokół śmieją sią z moich płonnych nadziei, że jednak będzie to pierwszy pies, który dożyje stu lat :) Trzymaj się, Kuchacik!
O tak, masz rację, do odejścia przyjaciela trzeba się od pewnego momentu umieć przygotować, to bardzo ważne. Ja jestem akurat na etapie przeżywania samych strat, niezwykle bolesnych; w 2009 - odszedł pies, w 2010 - kot, no i teraz następny ukochany kocurek - każde z nich miało swoje lata, to prawda, ale jak się człowiek z góry nastawia, że zwierzę będzie żyło ze 20-tkę (bo naczyta się m. in. w necie, że inne żyją, więc czemu nie), to potem nie może otrząsnąć się z szoku - jak to?... już? Tak to zwykle bywa...
Kuchaciku, jest mi bardzo przykro, ze musiales pozegnac swego wiernego Przyjaciela, to bardzo trudne... moze, w odpowiednim czasie, wkleisz jego zdjecie i opowiesz nam o nim, masz z pewnoscia wiele wspanialych wspomnien... :(
Ja mam dwa zwierzaczki w domu.Jeden to "piesek" i wabi się Rysio.Nieraz poszczeka sobie,powarczy ale ogólnie należy do rasy tych ugodowych i potulnych,lubiących dobrze zjeść
Drugie zwierzątko to rybka , jest własnością wspomnianego "pieska" i z racji pożarcia swoich współtowarzyszy w akwarium nazwana została Bandzior :)
Forum
Najnowsze przepisy
Ostatnie artykuły
Najnowsze galerie
Najnowsze filmy
Ostatnio na forum
Ostatnie komentarze
Tagi
Pochwalcie się jakie macie zwierzaki w domu ?
Sędziwego psa Parówka - chodzącą łagodność, mimo dość grożnego na pierwszy rzut oka wyglądu.
Oto on, nasz pełnowymiarowy towarzysz do końca swoich dni:
Wygląda bardzo dostojnie jak dziadziunio, ale jest taki słodki:)
On jest dziaduniem, na ludzkie lata dobiega dziewięćdziesiątki, ale potrafi wciąż zachowywać się jak szczeniak. Prześmiesznie siwieje, zaczął bardzo wcześnie, już w wieku dwóch lat siwizna przyprószyła mu brodę, potem drugi koniec postanowił nie zostawać w tyle i osiwiała mu pupa. Prawdziwym nestorem stał się, gdy czas pobielił mu brwi, jakieś 3-4 lata temu, a niepowtarzalnego dziaduńciowatowato-żartobliwego chrakteru nabrał, gdy założył białe skarpety na łapy - najpierw przednie, a po roku również na tylne. Każdego roku skarpety robią coraz dłuższe - ciekawe, kiedy zacznie nosić podkolanówki :D
Wkn, ile ten dostojnik ma lat?
w listopadzie 2010 skończył 10
Nie mogę się napatrzeć na niego, bardzo mi się podoba.Moja labradorka ma 8 lat , ale siwiznę ma tylko na brodzie.A jej syn ma 6 lat i siwizny jeszcze nie ma wcale.Ma co prawda kilka srebnych włosków, ale to w tych miejscach, gdzie koledzy potraktowali go zębami.
A to nasza Happy, bez ktorej nic bysmy nie zrobili.
Dwa szczury, królika, złotą rybkę i z miliard roztoczy.
A ja mam kochaną Kozę, która naprawdę jest kotem, ale uważa się za psa. Pilnuje domu, chodzi z nami na długie spacery i kocha wszystkie dzieci.
Kuchaciku, a Ty się pochwalisz?
Ewa a nie odjęłaś Tolusiowi dwóch miesięcy?
Wydawało mi się, że on dwa miesiące starszy od Maurycego.
Sugerujac sie tym napisałam, że ma 7 - ale jak policzyłam to wychodzi mi 9 w kwietniu (zakładając, że miał dwa jak do nas trafił), w marcu minęło pół roku mieszkania z nami.
Tolek jest z czerwca 2010, tak wycenił weterynarz:)
Ja (w porozumieniu z weterynarzem) zakładamy, że Maurycy to lipiec..
Dla tych kotów bez metryki trudno w 100 % wyrokować.
No to ja juz sie chwale.Mam psa Misia-podwórkowy to jest piesek,oraz mam dwie świnki morskie-Bezia i Bakusia.Beza to świnka krótkowłosa,a Bakuś to długowłosa,trzeba ją przynajmniej raz w tygodniu kąpać i co jakiś czas obcinać włosy bo są bardzo długie.Co tu dużo mówić to są moje i męża pupilki.
A ja mam trzy szczuraski :Lilo , Pipi i Pinki.
Ojej ale te twoje szczureczki są fajne.Ja już miałam w rękach szczurka i jest to bardzo miłe zwierzątko.W czym je trzymasz jeśli można wiedzieć? jak chcesz to napisz mi na pw.Pozdrawiam.
Trzymam je w takiej większej klatce .To bardzo sympatyczne zwierzątka , tylko niestety krótko żyją.
Dokładnie, ja miałam jednego ale po paru latach (coś około 4) zmarł i niestety juz nie brałam kolejnego, bo raz: psy by mi go zjadły, a dwa za krótko żyją, a ja za bardzo przyzwyczajam się. Ale kochane masz:) Pewnie dużo rozrabiają w trójkę.
4 lata to i tak dużo.Moje pierwsze szczurki żyły po 2 lata , a te teraz mają ponad rok, ale ta albinoska już jest chora i ma problemy z poruszaniem.
To jeden też "huski" jak moja:
A tu królisko niczym Sfinks:
Bruno-pełnoprawny członek rodziny:)
Zabrany ze schroniska 5 października ubiegłego roku.Dodam tylko,że to chodząca łagodność na całe 8 lat życia:)
Piękna psinka tylko te jego łagodne oczka takie smutne.
O ja też mam sawoje ze schroniska;) Fajnie, że ludzie zabierają psy stamtąd, bo przynajmniej nieliczna grupka zwierzaków może mieć fajne życie. Chodzi też za wami ciągle? Ja mam taką małą przylepę, która jakby mogła to by nawet do wanny weszła z tobą;) Za to ten większy już starszy i zadomowił się;)
Ja na punkcie zwierząt mam ogromnego hopla.Jak byłam z mężem w Gdańsku w zoo,to chciałam nawet za ogrodzenie przechodzic,żeby jakieś zwierzątko pogłaskać.Piękne są te twoje zwierzątka.
U nas w domu wszyscy kochamy zwierzęta:) ja też mam hopla na ich tle. Przecudne są te zwierzaczki w tym wątku.Pozdrawiam wszystkich miłośników zwierząt.
Bardzo podobne do moich szczurków, ale moja huski jakaś taka wyblakła się zrobiła z wiekiem i już nie jest taka jak na zdjęciu.
Lola z wiekiem żółcieje ale od początku miała skośne oczy. A może kiepsko dba o higienę? Sonia, ta rudo szara, to już staruszka. Bardzo żwawa staruszka ale jednak: jej dni są policzone. To będzie straszne, bo moja młodsza córka się z nimi nie rozstaje. Z resztą... z tych wszystkich zwierzaków jakie się przewinęły przez nasz dom Sonia mi najbardziej przypadła do serca. Szary szczur z obrzydliwym ogonem ale czuję, że też się popłaczę.
A tam gadasz, szczury mają wspaniałe, a nie obrzydliwe ogony. Chwytne i ruchliwe. No, może rzeczywiście wyglądają jak pokryte starczymi plamami łuskowato-owłosione węże, ale są miłe w dotyku.
Kiedyś po 3 dniach nieobecności, znalazłam swojego (nieżyjącego już teraz) Mordka vel Śmierdziucha, którego podejrzewałam o zejście z głodu gdzieś za regałem, właśnie po ogonie, którego fragment wystawał spod lodówki. Miał wikt i opierunek, ponieważ obok lodówki stały miski z wodą i chrupkami Parówka. Kamuflował się tam bardzo szczwanie - zdradził go dopiero ogon, którego nie wciągnął w całości pod lodówę :) Przylazł na herbatnika i nitkę ugotowanego makaronu :)
Jarek, to pasztet na Wielkanoc masz z głowy, królik już jest:)))
Mam kotke ''Megi'' i 3 kocieta :) Na razie maja przezwiska - pierwszy to ''krowka''( bo jest laciaty), drugi-''ADHD (bo wszedzie go pelno), trzeci- ''Gapcio'' ( bo zawsze ma minke przestraszona i jest bardzo ostrozny) :)
Jakbyś się chciała pozbyć - moja Marta pisze sie na ADHD..
ach - na smyczy - aby nie zwiał
Zreszta trójka z Twoich pasowałaby do naszego Maurycego...
My mamy kota Maurycego z piwnicy.
We wrześniu córka przyniosła i został. Zawojowując wszystkich członków rodziny, w tym największą przeciwniczkę - czyli mnie.
W tej chwili ma jakieś 7 miesięcy. Z rozrywkowego kociaka stał się statecznym - no prawie (bo broi poza domem) - panem kotem.
Po kastarcji zaczął się szlajać - znika na całe popołudnia, czasami noce, także na obcym terenie (jak byliśmy w gościach uciekł przez drzwi miedzy nogami i wrócił rano- gdy myśmy połozyli kreskę na kocie).
Dobrze żyje z kotami z dzielnicy, chodzi na panienki (próbuje poderwać wiekową "niemrę" - ale ta na niego syczy), sprowadza obce na balkon - ostatnio swojego "bliźniaka", którego prawie wpuściliśmy do mieszkania, myślac, że to Maurycy.
mimo sporej wagi i niezłego apetytu nadal wygląda "chudo"
Tak wyglądał w lutym. wersja turystyczna w Czech
śliczny kot z tego Maurysia. Jakie ma fajne skarpeteczki.
Do tego ma jeszcze biały krawat
.
W tej chwili - jak siedzi w tym miejscu, w tej pozycji to już jest wyższy od zegara...
My śmiejemy się z tego zdjęcia, że to figurka z włochatej porcelany
A powiem Ci, że przez chwilę nie mogłam dojrzeć na tym zdjęciu - gdzie jest kot?... A tu proszę, ta figurka wysoko to właśnie kotek:)
Spryciarz jeden, tak wysoko włazić:)
Nim pierwszy raz wskoczył - siedział chyba z godzinę i wpatrywał się. Myśmy się śmieli - że oblicza trajektorię lotu.
Teraz wskakuje jednym skokiem z parapetu..
tylko ma problem - bo na leżąco już wystaje poza półkę...
Super kiciuś.Ekkore, ja mam wrażenie, że kastraty " trzymają się domu" , ale na tej zasadzie, że zawsze do niego wracają.
Matylda - kocur kastrat ma 9 lat .W tym czasie jak nie był w domu może trzy doby, to wszystko.Zawsze wraca, chociaż od wiosny do jesieni znika wieczorem.Zimą noce spędza w domu.
Chyba tak.
Maurycy wychodzi tak od 18 (w ciągu dnia siedzi w domu, nie odczuwa potrzeby) - wraca - obleci całe mieszkanie - jakby sprawdzał czy nic sie nie zmieniło - i w drogę...
Od 22 ma szlaban (czasami później - zależy czy domaga się wyjścia - nie zamierzam być budzona w nocy przez kota wracajacego z luwrów - a potrafi domagać się wpuszczenia głośno i dobitnie) - ląduje za drzwiami pokoju (bardzo szybko pogodził się z utratą uprawnień dostepu po zamontowaniu drzwi), potem gdzieś koło 5 nad ranem u córki w pokoju rozpoczyna akcję zrzucania wszystkiego (uwielbia lampki)..za co karnie jest nam wrzucany do pokoju - tu rozpoczyna swoją walkę o wyjście, tarabaniąc żaluzjami..Jak chcemy pospać - kot dostaje eksmisje na dwór (czyli osiąga zamierzony cel). Na śniadanie wraca...Koło 7 rano.
Śliczny ten Twój "Matyld"...
"Aparat" z tego Maurycego
Aparat - nie mogę zaprzeczyć...
Szczytem - jak na mój gust - była ucieczka na obcym terenie (nota bene wcześniej domagał się wyjścia w tradycyjny swój sposób, które żesmy zbagatelizowali - bo kot na nowym miejscu powinien być pokorny i bojący) i powrót o 6 rano - gdy myśmy poł nocy nie spali zagladajac czy wrócił...(jak wrócił - to wiedzieliśmy, że wrócił - tak głośno miauczał).
Potem - na spacerze - znaleźliśmy na śniegu ślady kociej imprezy - trochę kotów z okolicy było - patrzac na ilosć śladów (ewidentnie świeżych)...
A po kastracji miał być spokojny, tylko leżeć...
Maurycy jest zaprzeczeniem...
Teraz "nabiłaś mi klina".... i nie wiem czy kastrować Tośka.... hahhaaaa
Rudek, kot moich sasiadów jest kastrowany i przegonił wszystkie koty z okolicy. Na mojego Tolka poluje namiętnie, raz rzucił się na mnie jak broniłam Tolusia, bo co to znaczy, żeby kot z sąsiedztwa przeganiał Tolka z tolkowego tarasu :)))))
Kastracja jest na pewno zabezpieczeniem przed niekontrolowanym rozrodem kociaków.
Ewciu, nie mam kotki, więc nie grozi mi nadmiar kociąt...Chcę go wykastrować aby nie włóczył się po wsi jak Kiciuś..który wiesz jak skończył:(
Tak Makusiu, ale jak będzie sie wałęsał to i kocieta z tego będą, gdzieś tam, ale będą. Tolka planuję zniewieścić w czerwcu :) Może wtedy Rudek nie będzie na niego taki wściekły, bo feromonów kocich nie poczuje :)
Fakt:)
A jak sobie radzisz z zapachem w domu?
w tym wieku to kot juz powinien znaczyć teren.
Ja z powodu strachu przed zapachem - na podstawie tego co słyszałam od innych "kociarzy" Maurycego do kastracji zawiozłam w styczniu (jak miał pół roku)...
Właśnie nie wiem dlaczego, ale Toluś wcale nie znaczy. Nie bije się z innymi kotami - zwiewa na drzewo w razie niebezpieczeństwa, a szybki jest niesamowicie. W ogóle to jakiś pacyfista chyba z niego jest :)
Tylko się cieszyć z takiego kociaka
.
No tak Toluś nadrzewny..
A może Ty masz nietypową wiewiórkę?
Co kot to obyczaj - w wielu wypadkach przeczący ogólnej wiedzy o sierściuchach..
Piekny kocurek :)
To są moje 2 dziewczynki- świneczki morskie i moja ukochana sunia Dżunka:)
Ale czadowe świnki:) Super zwierzaki:)
A ja mam rybki. ktore nie pozwalaja sie przytulac :-/ Zazdroszcze Wam troszke tych pluszakow.
Świetne, bardzo towarzyskie zwierzaki, łagodne i wymagające bardzo dużo ludzkiej uwagi, żeby nie smutniały. Szczególnie sztuki trzymane pojedynczo potrzebują sporo pieszczot i obecności człowieka.
Zawsze mnie bawiły ich wyciorkowate ogony :)
U nas sunia dwojga imion
Samba-Balbina (bo najpierw była Sambą, a w miarę jak rosła zmieniała się w Balbinę). Pięknie reaguje na obydwa imiona. Zdjęcie stare z 2005 r. Balbina teraz jest już dojrzałą psią damą, w maju skończy 7 lat.
Jak trwała u nas budowa, to przyplątało się Małe Mzimu. Takie czarne kocie dzieciątko, bardzo chore, słabe, ledwo chodziło. Po wyleczeniu i podrośnięciu zniknęło.
A moi synowi całkowicie "zezwierzęceni". Starszy ma sunię retrievera Venę, koty Blankę i Benka, rybki w ogromnym akwarium i do niedawna szynszylę. Młodszy koty Franka i Rysia.
nasi przyjaciele: Cora i Shaman - wyzly waimarskie
Jeny, jakie one są cudne
Gdzież to nasz młody kolega , zakłada wątek, my chwalimy się
pupilami a on co.... zniknął:))
Przepraszam ,że nie pisałem. .Miałem dwa pieski ,mam tylko jednego. .Jeden z nich dzisiaj odszedł do świata wiecznego <becze>
Nie płacz , faceci nie płaczą :) taka kolej rzeczy
masz jednego i pochwal się nim jak miną emocje
Jesteś fajnym uczuciowym chłopcem , mało dziś takich
Ja nie płacze. .ja rycze.
Jak ja bym chciał mojego Atoska sobie przytulić ,pogłaskać go ,ale już tego nigdy nie zrobię . . nie chce mi się nic ,tylko o moim Kochanym Przyjacielu myśle ..i mam ochotę beczeć ,ale już mnie tak oczy szczypią że nie mam sił.
Bardzo bardzo można się przywiązać do zwierzaka. Zwykle miłe i wierne toto - więc jak takiego kudłacza nie lubić. Tak mówią, że czas zrobi swoje, a Atos będzie z Tobą na wszystkich zdjęciach, no i w miłych wspomnieniach. Ja też coraz bardziej przygotowuję się na odejście Parówka, choć wszyscy wokół śmieją sią z moich płonnych nadziei, że jednak będzie to pierwszy pies, który dożyje stu lat :)
Trzymaj się, Kuchacik!
O tak, masz rację, do odejścia przyjaciela trzeba się od pewnego momentu umieć przygotować, to bardzo ważne. Ja jestem akurat na etapie przeżywania samych strat, niezwykle bolesnych; w 2009 - odszedł pies, w 2010 - kot, no i teraz następny ukochany kocurek - każde z nich miało swoje lata, to prawda, ale jak się człowiek z góry nastawia, że zwierzę będzie żyło ze 20-tkę (bo naczyta się m. in. w necie, że inne żyją, więc czemu nie), to potem nie może otrząsnąć się z szoku - jak to?... już?
Tak to zwykle bywa...
:(
Kuchaciku, odszedł sobie ale na zawsze zostanie w Twoim sercu. Ciężko się rozstać z prawdziwym przyjacielem :(
Kuchaciku,
jest mi bardzo przykro, ze musiales pozegnac swego wiernego Przyjaciela,
to bardzo trudne...
moze, w odpowiednim czasie, wkleisz jego zdjecie i opowiesz nam o nim, masz z pewnoscia wiele wspanialych wspomnien...
:(
Oj kuchaciku to bardzo przykre i smutne.Nie płacz on na zawsze zostanie w twoim serduszku.
Masz prawo beczeć,to tylko dobrze o Tobie świadczy.
Ja mam dwa zwierzaczki w domu.Jeden to "piesek" i wabi się Rysio.Nieraz poszczeka sobie,powarczy ale ogólnie należy do rasy tych ugodowych i potulnych,lubiących dobrze zjeść
Drugie zwierzątko to rybka , jest własnością wspomnianego "pieska" i z racji pożarcia swoich współtowarzyszy w akwarium nazwana została Bandzior :)
nawet brzuszek ma okrąglutki od tego zjadania :))))
Prawdziwy bandzior