Moją wędrówkę kulinarną rozpoczęłam....mając 7 lat. Wtedy to jako straszny niejadek odkryłam, że czsem coś mi smakuje...a były to zazwyczaj potrawy o bardzo bogatej barwie smaczków. W moim domu rodzinnym sporo się gotowało,lecz bez żadnych innowacji niestety. Już jako mała dziewczynka, bywając w przeróżnych miejscach i krajach staralam się zapamiętywać smaki. Kiedy dorastałam "do gotowania", pokusiłam się o odtwarzanie z pamięci moich ukochanych niegdyś smaków. Zaczęłam czarować w kuchni...i tak oto udało mi się odtworzyć wiele potraw z różnego gatunku. Ale najbardziej raduje mnie "odtworzenie" niebiańsko pysznej potrawy o dźwięcznej, lekko egzotycznej nazwie soljanka... pamietam, kiedy siedziałam w wagonie restauracyjnym pociagu relacji Moskwa Warszawa, mama zamówiła mi soljankę...bardzo elegancki pan kelner w śnieżnobiałej koszuli postawił przede mna parujący mini kociołek z jakże uroczo pachnacą potrawą. Z każdą nabierana łyzką zapamiętywałam bukiet smaków. Zapamiętywałam kolor, składniki, choć części zupełnie nie znałam, starałam się zapamiętać choć kształt i kolor ( a były to oliwki, jak później odkryłam). Już wtedy wiedziałam, że kiedyś sama ja ugotuję...pokonywałam wówczas z rodzicami jako mala dziewczynka jedna z wielu podróży wtedy. Mieszkając jakis czas w dzieciństwie w Moskwie tam własnie dostrzegłam poraz pierwszy magię smaku...Po latach dorobiłam się wspaniałej rodzinki, wychowałam 4 synów, najmłodszy ma roczek :) Mój ukochany mąż często porównuje moją kuchnię do kuchni jego wspaniałej babci, która była mistrzynią gotowania... To dla mnie zaszczyt.
Zapraszam serdecznie do korzystania z mojego zbioru magii smaków.
Smacznego