Brukwianka

Są takie zupy, które trudno nazwać eleganckimi, czy niebiańskimi pod względem smaku, a jednak niezwykle trudno się im oprzeć, ponieważ zawiązały przymierze z tradycją, które zwycięży wszystko. O zupach z brukwi słyszał chyba każdy. Jednak nie wszyscy je kiedykolwiek próbowali, a tylko nieliczni jedli naprawdę dobre. Ja mam niestety nie za duże porównanie, u mnie w domu brukwianki nie robiło się wcale, a jedyna, jaką próbowałam uciekła mi z pamięci. Ugotowałam więc własną wersję. Jeśli macie ochotę, przyłączcie się do próbowania... zapraszam.

Pietruszkę, selera, liście pora oczyść, zalej wodą, dodaj szczyptę soli, mielone suszone warzywa oraz liść laurowy. Przykryj i gotuj na średnim ogniu do miękkości warzyw. W międzyczasie obierz i pokrój w drobną kostkę marchew, brukiew obierz i zetrzyj na tarce o dużych oczkach, ziemniaki obierz, umyj i pokrój w większe cząstki. Warzywa dodaj do wywaru. Wsyp posiekaną natkę pietruszki, roztarty cząber, przykryj naczynie i gotuj na niezbyt dużym ogniu do pożądanej miękkości.

Przygotuj zasmażkę. Cebulę obierz, pokrój w drobną kostkę, zeszklij na łyżeczce masła. Osól w trakcie smażenia. Dodaj do zupy. Na patelnię, na której smażyła się cebula wsyp mąkę krupczatkę, upraż na jasno złoto, dodaj resztę masła, wymieszaj i połącz z filiżanką gorącego wywaru. Przelej całość z powrotem do zupy.

Zupę podaj po lekkim przestudzeniu. Smacznego.