Systematyka[1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad Euphyllophyta Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad klad astrowych Rząd selerowce Rodzina selerowate Rodzaj kmin Nazwa systematyczna Cuminum cyminum L. Sp. pl. 1:254. 1753 Synonimy
Cuminum odorum Salisb[2].
Zdjęcia i grafiki w Commons
Całe i zmielone nasiona
Kmin rzymski (kmin, kumin) Cuminum cyminum L. – gatunek rośliny jednorocznej, należący do rodziny selerowatych. Prawdopodobnie pochodzi ze wschodnich rejonów nad Morzem Śródziemnym. Nie występuje już w stanie dzikim, można go spotkać wyłącznie w uprawach[2].Spis treści [ukryj] 1 Morfologia 2 Zastosowanie 3 Zobacz też 4 Przypisy 5 Bibliografia
Morfologia[edytuj] Pokrój Roślina o wysokości do 0,5 metra. Liście Pierzaste, złożone z nitkowatych odcinków. Kwiaty Zebrane w baldach złożony z pokrywami i pokrywkami. Kwiaty promieniste, 5-krotne, o płatkach białych, czerwonych lub różowych, 1 słupek, 5 pręcików. Owoc Podwójnia rozłupnia z trudem rozdzielająca się na 2 rozłupki. Zastosowanie[edytuj] Roślina uprawna: w Polsce rzadko uprawiana, nie jest bowiem odporny na mróz (strefy mrozoodporności 9-12)[3] . Na większą skalę roślina uprawiana jest w Afryce Północnej, Azji, Ameryce Południowej i w Europie Południowej. Roślina lecznicza: zawiera do 4% olejku eterycznego i flawonoidy. Owoce i ziele działają m.in. przeciwzapalnie, pobudzają serce i ośrodek oddechowy, pobudzają wydzielanie soków trawiennych, moczopędnie oraz napotnie. Sztuka kulinarna: Używany jako aromatyczna przyprawa w Afryce Północnej, w zachodnich Chinach, Indiach, na Bałkanach, na Bliskim Wschodzie, w Meksyku i w Chile.
Kminek zwyczajny (Carum carvi L.) – gatunek rośliny dwuletniej należący do rodziny selerowatych (Apiaceae).Spis treści [ukryj] 1 Rozmieszczenie geograficzne 2 Morfologia 3 Biologia i ekologia 4 Nazewnictwo 5 Zastosowanie 6 Uprawa 7 Przypisy
Poza tym obszarem spotykany w uprawie lub zdziczały. W Polsce pospolity, jest również uprawiany. [edytuj] Morfologia Łodyga Wzniesiona, bruzdkowana, mocno rozgałęziona, osiąga 30–70 cm[3] (1 m[4]) wysokości. Podłużnie żeberkowana. Liście Liście rozety i dolne łodygowe są długoogonkowe, górne – bezogonkowe, podwójnie- lub potrójniepierzastodzielne, o wąskich działkach. Ogonek liściowy przechodzi w pochwę, z której wyrastają dwa listki.
Pokrój, kwiatostany Kwiaty Drobne, białe (wyjątkowo zdarzają się różowe), zebrane w liczne baldachy złożone o 5-10 szypułach. Pokrywek brak. Owoce Rozłupnia, złożona z dwu oddzielnych niełupek, długości 4–6 mm, podwieszonych na wspólnym wieszadle za pomocą cienkich nici, które po wyschnięciu stają się kruche i łatwo obłamują. Owoce są w stanie dojrzałym brunatne, wydłużone, nieco zagięte ku stronie wewnętrznej, a na stronie zewnętrznej opatrzone 5 żeberkami. Korzeń Białawy, wrzecionowaty i mięsisty. Gatunki podobne Szalej jadowity (Cicuta virosa), trujący. Różni się mniej pierzastymi liśćmi o ostro ząbkowanym brzegu blaszki[3]. [edytuj] Biologia i ekologia Rozwój
Roślina dwuletnia. W pierwszym roku rozwija się rozeta liści podwójnie lub potrójnie pierzastych oraz gruby korzeń palowy. Roślina gromadzi w korzeniu substancje zapasowe. Jesienią, kiedy wchodzi w okres spoczynku, większość liści obumiera. Wczesną wiosną drugiego roku wyrastają liście odziomkowe, a następnie łodygi kwiatostanowe. Kwitnie od maja do czerwca. Owoce dojrzewają w pierwszej połowie lipca. Cechy fitochemiczne
Nasiona zawierają 3–7%[4] olejku eterycznego. Głównymi składnikami olejku są: karwon (ok. 60%) oraz limonen (terpen), a także aldehyd kuminowy. Nasiona zawierają również flawonoidy, kwasy organiczne (w tym kwas kawowy), substancje azotowe (20%), cukry proste (3%), skrobię (4%), olej tłusty (12–20%), garbniki, żywice, woski. Ekologia
Roślina obcopylna. Zapylana m.in. przez pszczoły.
W stanie dzikim rośnie na suchszych łąkach, przydrożach, miedzach i polanach. Hemikryptofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Arrhenathertalia[5].
używam 4 przypraw, które w nazwie mają rdzeń "kmin"
kminek zwyczajny - pospolity w Polsce; idealny wszędzie tam gdzie jest kapusta kiszona, dodaję też do gulaszów mięsnych i potraw ze strączkowymi; ulubione potrawy: żeberka w kapuście, zupa grochowa z kminkiem, zupa kminkowa;
kmin rzymski czyli kumin - lżejszy w smaku i aromacie od kminku, głównie używam kumin mielony do gulaszów i potraw ze strączkowymi inspirowanymi kuchniami płn-afrykańską, hinduską, arabską; ulubione potrawy: egipska zupa z czerwonej soczewicy, libijska sharba z harissą;
czarnuszka, czyli kminek czarny - dodaję do pieczonego chleba, do potraw z fasolą, soją i bobem; czasem do potraw mięsnych z baraniną i wołowiną; ulubione potrawy: kapusta włoska z soją, fasola po bordosku;
kminek koptyjski, czyli adżwan lub ajwain - aromatyczny, dodaję niwielkie ilości do potraw jeśli chcę uzyskać niepowtarzalną egzotyczną nutkę; ulubione potrawy: wieprzowina z soczewicą po birmańsku, zupa z wodorostów z krewetkami;
warto używać, moim zdaniem, te przyprawy w postaci prażonej; sypie się je wtedy na suchą patelnię i krótko praży aż zaczną wydzielać aromat.. kminek polski traci wtedy sporo agresji, której ziomale nie lubią.. ostatnio odkryłem wspaniałe połączenie prażonego kminku koptyjskiego z prażonym sezamem.. nie prażyłem wszak nigdy czarnuszki..
Z tego so sama się przekonałam to wiem, ze to całkiem coś innego. Inaczej pachnie i smakuje. Przez pomyłkę wsypało mi się trochę kminu zamiast kminku do ciasta chlebowego. Może są fachowcy którzy sprecuzują zastosowanie kminu!
Forum
Najnowsze przepisy
Ostatnie artykuły
Najnowsze galerie
Najnowsze filmy
Ostatnio na forum
Ostatnie komentarze
Tagi
witam wszystkich serdecznie,
mam dylemat czy kminek a kmin to to samo a jesli nie to co je rozni.
do czego stosowac kminek a do czego kmin
bede niezmiernie wdzieczny ze wszelkie sugestie :-)
bardzo mnie intryguje ta przyprawa ale do tej pory jej nie stosowalem w kuchni gdyz nie wiem o niej nic. Licze na Wasza pomoc
pozdrawiam
Kmin rzymskiKmin rzymski
Systematyka[1]
Domena eukarionty
Królestwo rośliny
Klad rośliny naczyniowe
Klad Euphyllophyta
Klad rośliny nasienne
Klasa okrytonasienne
Klad klad astrowych
Rząd selerowce
Rodzina selerowate
Rodzaj kmin
Nazwa systematyczna
Cuminum cyminum L.
Sp. pl. 1:254. 1753
Synonimy
Cuminum odorum Salisb[2].
Zdjęcia i grafiki w Commons
Całe i zmielone nasiona
Kmin rzymski (kmin, kumin) Cuminum cyminum L. – gatunek rośliny jednorocznej, należący do rodziny selerowatych. Prawdopodobnie pochodzi ze wschodnich rejonów nad Morzem Śródziemnym. Nie występuje już w stanie dzikim, można go spotkać wyłącznie w uprawach[2].Spis treści [ukryj]
1 Morfologia
2 Zastosowanie
3 Zobacz też
4 Przypisy
5 Bibliografia
Morfologia[edytuj]
Pokrój
Roślina o wysokości do 0,5 metra.
Liście
Pierzaste, złożone z nitkowatych odcinków.
Kwiaty
Zebrane w baldach złożony z pokrywami i pokrywkami. Kwiaty promieniste, 5-krotne, o płatkach białych, czerwonych lub różowych, 1 słupek, 5 pręcików.
Owoc
Podwójnia rozłupnia z trudem rozdzielająca się na 2 rozłupki.
Zastosowanie[edytuj]
Roślina uprawna: w Polsce rzadko uprawiana, nie jest bowiem odporny na mróz (strefy mrozoodporności 9-12)[3] . Na większą skalę roślina uprawiana jest w Afryce Północnej, Azji, Ameryce Południowej i w Europie Południowej.
Roślina lecznicza: zawiera do 4% olejku eterycznego i flawonoidy. Owoce i ziele działają m.in. przeciwzapalnie, pobudzają serce i ośrodek oddechowy, pobudzają wydzielanie soków trawiennych, moczopędnie oraz napotnie.
Sztuka kulinarna: Używany jako aromatyczna przyprawa w Afryce Północnej, w zachodnich Chinach, Indiach, na Bałkanach, na Bliskim Wschodzie, w Meksyku i w Chile.
Kminek zwyczajny (Carum carvi L.) – gatunek rośliny dwuletniej należący do rodziny selerowatych (Apiaceae).Spis treści [ukryj]
1 Rozmieszczenie geograficzne
2 Morfologia
3 Biologia i ekologia
4 Nazewnictwo
5 Zastosowanie
6 Uprawa
7 Przypisy
[edytuj]
Rozmieszczenie geograficzne
Naturalny zasięg występowania[2]:
Afryka: Tunezja;
Azja: Afganistan, Armenia, Azerbejdżan, Bhutan, Chiny (Gansu, Hebei, Qinghai, Shanxi, Sinciang, Tybetański Region Autonomiczny), Gruzja, Indie (Kaszmir, Dżammu), Iran, Irak, Mongolia, Nepal, Pakistan, Rosja (Dagestan, Kamczatka, Kaukaz Północny, Kirgistan, Syberia, Tadżykistan, Turkmenistan, Republika Ałtaju), Turcja;
Europa: Albania, Austria, Belgia, Białoruś, Bułgaria, Czechy, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Hiszpania, Holandia, Litwa, Łotwa, Mołdawia, Niemcy, Norwegia, Polska, Rumunia, Słowacja, Szwajcaria, Ukraina, Węgry, Włochy, oraz kraje dawnej Jugosławii.
Poza tym obszarem spotykany w uprawie lub zdziczały. W Polsce pospolity, jest również uprawiany.
[edytuj]
Morfologia
Łodyga
Wzniesiona, bruzdkowana, mocno rozgałęziona, osiąga 30–70 cm[3] (1 m[4]) wysokości. Podłużnie żeberkowana.
Liście
Liście rozety i dolne łodygowe są długoogonkowe, górne – bezogonkowe, podwójnie- lub potrójniepierzastodzielne, o wąskich działkach. Ogonek liściowy przechodzi w pochwę, z której wyrastają dwa listki.
Pokrój, kwiatostany
Kwiaty
Drobne, białe (wyjątkowo zdarzają się różowe), zebrane w liczne baldachy złożone o 5-10 szypułach. Pokrywek brak.
Owoce
Rozłupnia, złożona z dwu oddzielnych niełupek, długości 4–6 mm, podwieszonych na wspólnym wieszadle za pomocą cienkich nici, które po wyschnięciu stają się kruche i łatwo obłamują. Owoce są w stanie dojrzałym brunatne, wydłużone, nieco zagięte ku stronie wewnętrznej, a na stronie zewnętrznej opatrzone 5 żeberkami.
Korzeń
Białawy, wrzecionowaty i mięsisty.
Gatunki podobne
Szalej jadowity (Cicuta virosa), trujący. Różni się mniej pierzastymi liśćmi o ostro ząbkowanym brzegu blaszki[3].
[edytuj]
Biologia i ekologia
Rozwój
Roślina dwuletnia. W pierwszym roku rozwija się rozeta liści podwójnie lub potrójnie pierzastych oraz gruby korzeń palowy. Roślina gromadzi w korzeniu substancje zapasowe. Jesienią, kiedy wchodzi w okres spoczynku, większość liści obumiera. Wczesną wiosną drugiego roku wyrastają liście odziomkowe, a następnie łodygi kwiatostanowe. Kwitnie od maja do czerwca. Owoce dojrzewają w pierwszej połowie lipca.
Cechy fitochemiczne
Nasiona zawierają 3–7%[4] olejku eterycznego. Głównymi składnikami olejku są: karwon (ok. 60%) oraz limonen (terpen), a także aldehyd kuminowy. Nasiona zawierają również flawonoidy, kwasy organiczne (w tym kwas kawowy), substancje azotowe (20%), cukry proste (3%), skrobię (4%), olej tłusty (12–20%), garbniki, żywice, woski.
Ekologia
Roślina obcopylna. Zapylana m.in. przez pszczoły.
W stanie dzikim rośnie na suchszych łąkach, przydrożach, miedzach i polanach. Hemikryptofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Arrhenathertalia[5].
dziekuje za informacje, wiem ze juz nie jest to to samo lecz prosilbym o wiadomosci takie swojskie prosto z kuchni
np do czego ktory mozna stosowac, z czym najlepiej smakuje jak zmienia smak potrawy itp
używam 4 przypraw, które w nazwie mają rdzeń "kmin"
kminek zwyczajny - pospolity w Polsce; idealny wszędzie tam gdzie jest kapusta kiszona, dodaję też do gulaszów mięsnych i potraw ze strączkowymi; ulubione potrawy: żeberka w kapuście, zupa grochowa z kminkiem, zupa kminkowa;
kmin rzymski czyli kumin - lżejszy w smaku i aromacie od kminku, głównie używam kumin mielony do gulaszów i potraw ze strączkowymi inspirowanymi kuchniami płn-afrykańską, hinduską, arabską; ulubione potrawy: egipska zupa z czerwonej soczewicy, libijska sharba z harissą;
czarnuszka, czyli kminek czarny - dodaję do pieczonego chleba, do potraw z fasolą, soją i bobem; czasem do potraw mięsnych z baraniną i wołowiną; ulubione potrawy: kapusta włoska z soją, fasola po bordosku;
kminek koptyjski, czyli adżwan lub ajwain - aromatyczny, dodaję niwielkie ilości do potraw jeśli chcę uzyskać niepowtarzalną egzotyczną nutkę; ulubione potrawy: wieprzowina z soczewicą po birmańsku, zupa z wodorostów z krewetkami;
warto używać, moim zdaniem, te przyprawy w postaci prażonej; sypie się je wtedy na suchą patelnię i krótko praży aż zaczną wydzielać aromat.. kminek polski traci wtedy sporo agresji, której ziomale nie lubią.. ostatnio odkryłem wspaniałe połączenie prażonego kminku koptyjskiego z prażonym sezamem.. nie prażyłem wszak nigdy czarnuszki..
dziekuje, o to mi chodzilo
czy moge prosic o wiecej potraw do ktorych mozna dodac kmin lib kminek?
trudno tak rzucać przepisami, gdyż moje gotowanie polega głównie na improwizacji i kminki mogę dodać wszędzie, jeśli uznam to za stosowne..
poszukaj na WŻ lub innych stronach kulinarnych..
kminek lubią Węgrzy i Czesi.. lubię ichnie zupy lub gulasze i trudno ich nie lubić..
kumin znajdziesz w wielu przepisach kuchni afrykańskiej, arabskiej, hinduskiej, gruzińskiej, a czasem płd europejskiej i meksykańskiej itp.
dziekuje bardzo za rady, na pewno skozystam
Ze swojej strony mogę zaproponować to http://wielkiezarcie.com/recipe1760.html
interesujace, juz dodalem do ulubionych i wpisalem do menu na ten tydzien, dzieki !;-)
http://wielkiezarcie.com/recipe71420.html
link do mojego własnego kurczaka :)
kopytka z kminkiem są pycha
Polecam bardzo zupkę kminkową mojej mamy :) http://wielkiezarcie.com/recipe50174.html
Z tego so sama się przekonałam to wiem, ze to całkiem coś innego. Inaczej pachnie i smakuje. Przez pomyłkę wsypało mi się trochę kminu zamiast kminku do ciasta chlebowego. Może są fachowcy którzy sprecuzują zastosowanie kminu!
pozdrawiam
m
Ja dodaję kminu do kotletów mielonych