Komentarze wystawione przez użytkownika visenna

Sorki ale nie podano temperatury pieczenia :( Czy można piec ten sernik w niskich temperaturach no od 160 stopni obniżając co pół godziny temperaturę?

Mam pytanie, czy 25 dag mąki wchłonie tyleż samo tłuszczu + 4 łyżki śmietany?

Robiłam kruche ciasteczka z 50 dag mąki krupczatki, dodałam tyle samo co w tym przepisie masła i śmietany + 2 żółtka i trzeba było wciąż podsypywać mąką bo ciasto się kleiło pomimo, że było solidnie schłodzone.

Dzisiaj smażyłam oponki. Muszę przyznać że wyszły bardzo smaczne :) Musiałam jednak wykonać jedną modyfikację przepisu. Okazało się, że nie mam kwaśnej śmietany. Dodałam więc 1/2 szklanki słodkiej śmietaniki 36%.

Oponki robiłam z dość zwartego twarogu wiejskiego, który "zmieliłam" w malakserze Kasia. Potem stopniowo dodawałam śmietankę, cukier puder, żółtka i mąkę z sodą. Ciasto wyszło bardzo gęste. Na stolnicy mąż wałkował ciasto i wykrawał oponki. Nic się nie lepiło. Nawet zostało ok 2 łyżek mąki. Smażyłam na rozgrzanym tłuszczu (wrzucam kawałek skórki od chleba i jeśli wokół są pecherzyki powietrza, tłuszcz jest odpowiednio nagrzany do smażenia).

Oponki wyszły złociste, chrupiące. Przyciśnięte wracają do poprzedniego kształtu. Nie są zbyt słodkie. Takie w sam raz. Nie trzeba nawet lukrować i cukrować.

Dokładnie. Delikatne ciasto drożdżowe należy piec w tem od 160 do 180 stopni. W zależności o d wielkości (grubości) ciasta pieczemy od 20 min nawet do 50 ciu.

Chyba coś się pomyliło z pizzą. Ale tam nie ma cukru albo jest tylko odrobina, więc się nie przypala tak szybko w 200 stopniach.

I do czego to stosować?

Lepiej zrobić sok z płatków, przecier, konfiturę. Smaczniejsze i zdrowsze. Jeśli już ocet, to na bazie jabłkowego. Będą i witaminki, i subtelniejszy zapach

I jeszcze raz tu zaglądam. Otóż w podstawie programowej obowiązującej w polskiej szkole podstawowej nie ma wzmianki o dziesiątej części litra. Nie ma zadań matematycznych z zastosowaniem tej jednostki. To samo dotyczy gimnazjów. Absolwent szkoły średniej wie o takiej jednostce, ale od razu zastrzega, że tego nie ma w użytku.

Więc nie wiem dlaczego ktoś się tak wymądrza, wywyższa i własnie obraża innych, którzy mają śmiałość zwrócić uwagę.

Już tłumaczyłam, że ilość składników powinna być tak podawana, aby była czytelna dla każdego i niekłopotliwa w odmierzaniu. Nawet dla tych osób, które oglądają seriale. I kto tu był złośliwy?

Ja oglądam. Moje dzieci nie uczyły się w IV klasie na matematyce o jednostce pojemności "dl" 10 i więcej lat temu pomimo, że z tego przedmiotu zdawały matematykę z rozszerzeniem (wymagane na politechnice).

I tak to dobry przepis czasem można spaprać wycudaczaniem takim, jak powyższe.

Nikogo nie obrażam. Może decylitry to jest bardzo popularna jednostka? Pewnie niemalże wszystko przeliczamy w dziesiętnych częściach litra? Jak ktoś tu kogoś obraża, to chyba autorka przepisu swoich czytelników robiąc z nich idiotów.  Albo wywyższa sie, że jest za granicą i nagle bidulka zapomniała w jakich jednostkach mierzy się pojemność, co jest popularne. Dziwne, że inne przepisy ma już normalne. Jutro zapytam czwaroklasistę, czy wie co to jest decylitr, przy okazji także zapytam o dm. Może tak by podawać wymiary foremek do ciasta. Ale by było oryginalnie.

Widzę, że jedna pani i druga pani sobie bardzo kadzą w komentarzach. Ciekawe, że wszystkim wypowiadającym się bardzo smakowało, ani jednaj wypowiedzi krytycznej, zero wątpliwości. Jednym słowem "klub wzajemnej adoracji".

Dzięki Paola z trud objaśnienia. Na wstępie przepisu trzeba zaznaczyć, że to przepisy dla Szwedów, żeby nie było nieporozumień

Uważam, że umieszczając przepisy na polskim portalu autorka powinna liczyć się z tym, że czytają to Polacy, którzy korzystają z przyjętego w Polsce systemu miar i wag i do głowy im nie przyjdzie, że to "po szwedzku". Żeby korzystać z przepisu, trzeba zaglądać w google, przeliczać itp i nawet niech przepis będzie najlepszy, to już na wstępie się odechciewa.

Dziecko sobie nie poradzi, a i dorosły będzie mieć problemy. Najlepsze są proste przepisy. Pomiar na szklanki, łyżki, łyżeczki. Poza tym jest coś takiego jak kubeczki z miarką: ml, g. Można kupić w Polsce w każdym sklepie z akcesoriami kuchennymi.

Z w/w przepisu nie skorzystam, bo dostałam od koleżanki podobny przepis na śledzie bez dodatkowych udziwnień. Ilość i różnorodność składników oraz sposób wykonania zapamiętałam, bo nie jest to nic skomplikowanego. Już dzisiaj podawałam na kolację.

Nie prościej podać ilość płynów w mililitrach? U nas w Polsce przeważnie taką miarką sie posługujemy. Ewentualnie mierzymy na szklanki. Nawet posiadamy wagi elektroniczne. W każdym sklepie tego pełno i niedrogie są. Dziwny jest ten przepis. W internecie oraz w Wielkim Żarciu jest wiele o niebo lepszych i precyzyjniejszych przepisów na tę zalewę, niż ten wycudaczony.. A najlepszy przepis to "koniec języka na przewodnika", a nie jakieś decylitry. A to dopiero oryginał nam się trafił. Nawet Ćwierczakiewiczowa przy tym wymięka.

To co najprostsze, zawsze bywa najlepsze. Z tym przepisem nie poradzi sobie dziecko ani osoba starsza. Ciekawe, gdzie to tak mierzą, że autor przepisu noie potrafi podać w gramach, mililitrach czy przeliczyć na szklanki o poj. 250 ml????

Robię bardzo podobnie makaron. Jednak na początku do mąki wlewam gorącą wodę (zaparzam mąkę) i mieszam, po przestygnięciu dodaje żółtka wybełtane w garnuszku z odrobiną soli. Wtedy makaron jest bardziej żółty (tak mi się wydaje).  Żółtka dodaje do przestudzonego ciasta bo boję się, żeby sie nie ścięły po zetknięciu z gorącą wodą.. Też gotuję dodając do wody soli i oliwy. Również hartuję. Tak własnie robiła moja Babcia.

A Vegeta to jakaś tradycyjna ludowa przyprawa, czy nie przypadkiem "zasmradzacz" cudnego, aromatycznego smaku?

Kobieto, po co Ci kwas z ogórków skoro chcesz zrobic zakwas z buraków? Zupę ogorkowa robi się trochę inaczej.

Podaje przepis, jak robię zakwas buraczany:

Składniki:

• 1 kg czerwonych buraków lub dowolną ilość
• 3 ząbki czosnku na 1 słoik (jeśli chcesz bardziej czosnkowy, dajesz więcej)
• wrzątek – ilość potrzebna do napełnienia słoików z burakami

• 1 łyżka soli na litr wody
 
Przygotowanie:

• Buraki umyć i cieniutko obrać (najlepiej w rękawiczkach gumowych). Można też ich nie obierać, tylko dokładnie wyszorować, odciąć stwardniałe końce.
• Buraki pokroić na słupki i włożyć do dużego słoika lub dwóch mniejszych, docisnąć. Dodać pokrojony czosnek na dno i w środku słoika, tak aby nie wypływał na wierzch.
• Zalać gorącą wodą wymieszaną z solą, całkowicie przykrywając buraczki. Potrząsnąć delikatnie słoikiem aby pozbyć się pęcherzy powietrza, jeszcze raz docisnąć buraczki.
• Można dodać skórkę, piętkę chleba pieczonego na zakwasie (zawinąć w gazę – zrobić taki tobołek) i po kilku dniach usunąć. (Nie trzymać zbyt długo, żeby nie spleśniał).
• Słoik nakryć talerzykiem (jeśli twist, to nie dokręcać) i zostawić na kilka dni w temperaturze pokojowej do czasu aż, rozpocznie się fermentacja (na wierzchu zgromadzi się piana).
• Przynajmniej raz dziennie dokładnie zbierać z powierzchni pianę.
• Po 3 – 4 dniach spróbować, czy zakwas jest dostatecznie kwaśny. Jeśli tak, to wyrzucić „tobołek” ze skórką chleba, a za 2-3 dni zlać sok do słoików i przechowywać do 2 tygodni w lodówce.
• Pozostałe buraczki można jeszcze raz zalać gorącą wodą, dodając do niej połowę mniej soli.
• Buraczki można też użyć do ugotowania barszczu (raz zrobiłam ale buraczki mają mniej barwy i są nijakie).

Jeśli barszcz nie kwaśnieje po 2 – 3 dniach, można dodać do słoika 1/2 łyżeczki soku z cytryny. Ostatnio tak wspomagałam kwaśnienie soku.

W niektórych przepisach radzą aby dodawać do buraków ziele angielskie, liść laurowy i pieprz. Lepiej tego nie robić, bo zakwas ma nieciekawy zapach i może być gorzkawy.

 

PRZEPIS NA BARSZCZ WIGILIJNY NA BAZIE ZAKWASU BURACZANEGO, BARSZCZ WG. PRZEPISU MOJEJ BABCI:

• 3 – 4 buraczki pokrojone w słupki
• ok. 1 litr wody
• 1- 2 marchewki (nie za dużo, żeby barszcz nie zdominował słodki smak)
• 1 - 1/2 pietruszki, plasterek selera
• ok. 5 - 10 cm pora
• 1 – 2 ząbki czosnku (w zależności od gustu)
• 2 – 3 grzybki suszone,

• 1 średnia cebula

• 1 masło 3- 4 łyżki
• świeżo zmielony czarny pieprz - do smaku, około 2 łyżeczek soli (do smaku)

• można dodać nieco wywaru z grzybów lub zupełnie pominąć ten składnik,

• zakwas buraczany 2-3 litry

 Przygotowanie

• Podgotować buraczki, grzybki, po chwili dodać marchewkę, pietruszkę, por, seler.

• Przyprawy (3 kulki ziela angielskiego, listek laurowy, kilka kulek pieprzu czarnego). Dodać do smaku sól.

• Po ugotowaniu można wyjąć z wywaru warzywa, grzybki i przyprawy (przyprawy koniecznie, bo dłużej zostawione powodują goryczkę).

• Dolać zakwas buraczany, dodać wywar z grzybków (niedużo, żeby nie zdominował smaku i koloru na grzybowo), proporcje zakwasu do bulionu z warzyw i grzybów 1:1 lub wg smaku.

• Mocno podgrzać barszcz, ale uważać, żeby nie zagotować, bo straci kolor (zrobi się dużo jaśniejszy i mętny)

• Doprawić do smaku solą i grubo zmielonym czarnym pieprzem (dać minimalną ilość lub pominąć) podczas solenia barszcz zacznie się pienić na biało, nie należy się tym przejmować, piana za chwilę sama znika.

• Na maśle zeszklić drobno pokrojoną cebulkę, dodać masło do barszczu razem z cebulką lub samo przecedzone masło z zapachem cebulki, można dodać drobniutko pokrojone ugotowane w barszczu grzybki.

Jeśli trzymamy słoiki z burakami w kuchni w tem. ok 20 stopni, to zakwas będzie dobry po 4 do 5 dni. Zbyt długie przetrzymywanie zakwasu w temp. pokojowej może spowodować pleśnienie lub nadać gorzkiego smaku zakwasowi. Po tym czasie należy zlać zakwas do słoików i przechowywać w lodówce 2- 3 tygodni. W lodowce też będzie kwaśnieć, tylko znacznie wolniej.

Jeśli trzymamy słoiki z burakami w kuchni w tem. ok 20 stopni, to zakwas będzie dobry po 4 do 5 dni. Zbyt długie przetrzymywanie zakwasu w temp. pokojowej może spowodować pleśnienie lub nadać gorzkiego smaku zakwasowi. Po tym czasie należy zlać zakwas do słoików i przechowywać w lodówce 2- 3 tygodni. W lodowce też będzie kwaśnieć, tylko znacznie wolniej.

Żeby szybciej doszło do kiszenia można dodać troche soku z cytryny lub kawałek czerstwego chleba na zakwasie zawiniętego w gazę. Potem można szybko wyłowić chleb, okruchy nie będą pływać po wierzchu i pleśnieć. Chleb sama piekę, więc zimową porą mam dodatek do zakwasu.

Następna rzecz: buraki dobrze jest pokroić w słupki, żeby była większa powierzchnia, wtedy buraki lepiej oddają kolor i smak.

Buraki zalewam niemalże wrzącą wodą z solą kamienną niejodowaną (łyżka na litr wody). Wtedy szybciej kisną.

Codziennie zbiram z zakwasu pianę, bo czasem jest ona przyczyną powstania pleśni.

Nie probowałam kisić buraków z przyprawami do ogórków, posmak kopru przypominałby mi raczej ogórki. Ale kwestia upodobań.

Dodaję tylko sporo czosnku pokrojonego na cienkie plastry, żeby lepiej oddawał smak i aromat.

Jeśli po odlaniu zakwasu buraki w słojach nadal są ciemne, zalewam je ponownie wrzatkiem z mniejszą ilościa soli i mam tzw, drugi zalew. Barszcz jest troche "cieńszy" ale również smaczny.

Aha, dodaję bulion grzybowy, czyli wodę w której gotowały się grzyby. Noja rodzina i ja nie lubimy posmaku glutaminianu sody zawartego w sztucznych przyprawach.

Do omasty dodaje cebulkę zeszkloną na maśle. Do polania sos z grzybów suszonych, a w wersji niepostnej cebulka, skwarki z boczku lub sos spod pieczeni.

Gołabki są przepyszne. Robię podobnie co roku na wigilię i czasem bez okazji. Tylko z tą różnicą, ze nie dodaję żadnych kostek typu Knorr czy innych, zeby nie paprać szlachetnegu smaku grzybów i kaszy gryczanej chemia typu glutaminian sodu, bo zabija naturalny, subtelny smak. No i koniecznie muszą byc grzyby leśne. Pieczarka tak nie oddaje smaku jak one.